امروزه علم تغذیه با سرعتی باور نکردنی در حال رشد است و هر روزه مطالبی بیان می شود که با باورهای قدیمی در تناقض است. بحث پرورش گوساله و تلیسه و اهمیت توجه به آن یکی از 2 حوزه اصلی تحقیقات در ایالات متحده است. مطالعات از وجود یک حلقه قوی بین تغذیه پیش از شیرگیری و شیر تولیدی در دوران بلوغ حکایت دارد. در این مختصر به بررسی اثر تغذیه پیش از شیر گیری و نقش آن در شیر تولیدی آینده میپردازیم.

امروزه علم تغذیه با سرعتی باور نکردنی در حال رشد است و هر روزه مطالبی بیان میشود که با باورهای قدیمی در تناقض است. بحث پرورش گوساله و تلیسه و اهمیت توجه به آن یکی از 2 حوزه اصلی تحقیقات در ایالات متحده است. مطالعات از وجود یک حلقه قوی بین تغذیه پیش از شیرگیری و شیر تولیدی در دوران بلوغ حکایت دارد. در این مختصر به بررسی اثر تغذیه پیش از شیر گیری و نقش آن در شیر تولیدی آینده میپردازیم.
باید توجه داشت که در شرایط فعلی و با توجه به نرخ پایین ماندگاری گاو در گله، بیش یا نزدیک به نیمی از عمر گاو در دوران پرورش گوساله و تلیسه سپری می شود که سودآوری ندارد. اما این بدان معنا نیست که به تغذیه در این دوران بر خلاف باور عموم بها داده نشود چرا که هر چه در این دوران کاشته شود در دوران شیردهی برداشته میشود. پژوهش ها نشان میدهند که ما هر چه در دوران پیش از شیرگیری (حدودا تا 60 روزگی) بتوانیم خوراک بیشتر و مواد مغذی بیشتری به گوساله بدهیم این موجب افزایشی معادل با 450 تا 1350 کیلوگرم شیر بیشتر در اولین دوره شیردهی نسبت به گوساله های محدود تغذیه شده می گردد. این رقم بسیار قابل توجهی است. داده های حاصل از دانشگاه کرنل نشان می دهد که هرچه سرعت رشد پیش از شیرگیری بیشتر باشد تولید شیر در دوره شیردهی نیز بالاتر خواهد. این برخلاف تصور قدیمی است که سرعت رشد بالاتر موجب افزایش افت چربی در پستان می گردد. مصرف شیر بیشتر (یا شیر جایگزین بیشتر) در دوره شیردهی با افزایش شیر در دوره شیردهی بعدی مرتبط است.

به طور کلی مطالعات در پرورش گوساله و تلیسه نشان می دهد که برای رسیدن به تولید بالاتر باید سرعت رشد را بر خلاف برنامه های قدیمی با دادن شیر بیشتر و استارتر مقوی تر (از نظر پروتئین و انرژی) افزایش دهیم. برای هر نیم کیلو افزایش وزن پیش از شیرگیری، تلیسه ها حدودا 450 کیلوگرم شیر بیشتری در دوره شیردهی تولید کردند. لازم به ذکر است توصیه های جدید در مورد مقدار انرژی و پروتئین استارتر بسیار افزایش یافته است. باید حتما از روز سوم یا چهارم همراه با دادن استارتر آب رابه صورت آزاد در اختیار گوساله ها قرار دهیم. مصرف آب به صورت آزاد مصرف استار تر را به طور قابل توجهی افزایش می دهد. دلیل تغذیه استارتر کمک به توسعه شکمبه در جهت شیرگیری زودتر و عادت پیدا کردن به جیره های معمول نشخوارکنندگان است. مقدار استارتر مصرف در هفته اول حدود 50 تا 60 گرم است ولی همین مقدار نقش به سزایی در توسعه شکمبه دارد. قبلا گفته می شد مصرف استارتر به صورت پودری بهتر از مصرف آن به صورت پلت است است، در حالی که مطالعات جدید از نقش مثبت تغذیه استارتر به صورت پلت در افزایش وزن و کاهش بیماری های تنفسی حمایت می کنند.

همچنین نقش مصرف آغوز و سطح ایمنوگلوبین خون  نیز نقش بسیار بارزی در شیر تولیدی آینده دارد. در 15 تا 30 دقیقه اول پس از تولد تغذیه آغوز موجب افزایش بسیار موثری در سطح ایمونوگلوبین های خون گوساله می شود که در بسیاری از موارد در گله ها این موضوع به تعویق می افتد. حتما 2 تا 4 لیتر آغوز در ساعت های اول به گوساله بدهید. برای هر واحد ایمنوگلوبین بالای 12 میلی گرم در دسی لیتر 5/8 کیلوگرم شیر بیشتری در شیردهی بعدی تولید میکنند. اگر در دامداری آغوز اضافه دارید روزی یک لیوان به گوساله ها تا 20 روزگی آغوز بدهید. این می تواند تا حد زیادی از مرگ و میر جلوگیری میکند. همچنین دادن آغوز دام های مسن تر به گوساله های حاصل از تلیسه ها می تواند نتایج مثبتی در پی داشته باشد.
حرف آخر اینکه هرچه افزایش وزن پیش از شیرگیری بیشتر باشد ما در آینده گله ای پر تولید تر خواهیم داشت.