سخت زایی به گوساله ها صدمه می زند اما اقدامات ساده می­تواند حتی بعد از زایمان سخت به زنده­مان و رشد کردن گوساله­ ها کمک کند.

 آیا شما می­دانید چه تعداد گوساله در پایان سال به خاطر سخت زایی از شما تلف می­ شوند؟ آیا برخی از آن گوساله ها می­ توانستند زنده بمانند؟ بین 30 تا 50 درصد زایمان ها نیازمند کمک هستند، و تقریبا یکی از این 10 راس گوساله در زمان تولد به خاطر سخت زایی یا مشکلات حاصل از زایمان سخت می­میرند. گوساله­هایی که از سخت زایی زنده می­مانند هنوز در خطر بزرگتری از بیماری و مرگ قبل از قطع شیر هستند.

اکثر تغییرات فیزیولوژیکی برجسته در طول زندگی در زمان تولد اتفاق می­افتد، و ناتوانی برای تنظیم کردن بعد از تولد غالباً منجر به مرگ می­شود. سه اقدام نسبتاً ساده وجود دارند که می­توانند برای کاهش دادن تلفات ناشی از سخت زایی انجام بشوند.

1-      تحریک کردن تنفس

2-      حفظ کردن دمای بدن

3-      گسترش دادن حجم خون بوسیله خوارنیدن آغوز

تنفس هوای تازه

گوساله­ها با سطح پایین اکسیژن و سطح بالای دی اکسید کربن در خون­شان متولد می­شوند. حتی یک زایمان طبیعی نیز ممکن است منجر به یک حادثه به نام “خفگی تولد”­شود، که این حادثه موقعی اتفاق می­افتد که عرضه خون از بند ناف قطع می­شود اما گوساله هنوز نفس نمی­کشد.

بعد از زایمان، گوساله باید بوسیله باد کردن شش­ها تنفس کردن را شروع کند و تبادل گاز برای بالا بردن سطح اکسیژن خون و کاهش دادن سطح CO₂ را آغاز کند. سطوح بالای CO₂ خون منجر به اسیدوز تنفسی می­شود و یک نقش ضروری در تحریک کردن تنفس را بازی می­کند.

در طول سخت­زایی، خفگی برجسته­تری اتفاق می­افتد و اسیدوز تنفسی شدیدتر می­شود. بعلاوه، کاهش مقدار اکسیژن خون منجر به متابولیسم بی­هوازی در بافت­ها می­شود، که منجر به اسیدوز متابولیکی و لاکتیکی می­شود.

اثر بالینی اصلی اسیدوز تحلیل رفتن سیستم عصبی مرکزی است، که گاهی اوقات به­ “سندرم گوساله ضعیف” یا “سندرم گوساله گیج” اشاره دارد. این تحلیل رفتن همچنین منجر به کاهش فعالیت فیزیکی می­شود و ممکن است ایستادن را به تاخیر بیاندازد یا کلا از ایستادن گوساله جلوگیری کند. بعلاوه، کاهش فعالیت فیزیکی و کاهش لرزش بدن منجر به اتلاف گرمای بیشتر و کاهش دمای بدن (هیپوترمیا) می­شود. در این مورد، شیرخواری و مصرف آغوز ممکن است رخ ندهد. یا اگر هم اتفاق بیافتد، گوساله­ها ممکن است به­طور موثر ایمنوگلوبین­ های ضروری برای محافظت کردن بر علیه بیماری را جذب نکنند.

کاهش دمای بدن و فقدان فعالیت نه تنها منجر به ناتوانی در برطرف کردن اسیدوز می­شود، بلکه این کاهش دما شدیدتر می­شود و این گوساله­ها غالباً می­میرند. حداکثر کردن عملکرد ریه، کلیدی برای برطرف کردن اسیدوز تنفسی و تحلیل رفتن سیستم عصبی مرکزی در گوساله تازه متولد شده است. وقتی که ریه­ها منبسط می­شوند، CO₂ به سرعت حذف می­شود و اکسیژن از طریق تنفس اضافه می ­شود.

ریه­ ها باید با هوا باد شوند و منبسط شدن برای تنفس اتفاق بیافتد. انبساط اولیه ریه­ها مشابه با باد کردن یک بادکنک است؛ این عمل مشکل است اما به عنوان ورودی­های هوای بیشتر آسان­تر حاصل می­شود. تحریک و کمک تنفس می­تواند به چند طریق انجام بشود: خواباندن بر روی قفسه سینه و دیواره­های شکمی و جمع کردن پاها زیر بدن (نشستن در حالتی که سر رو به بالاست و چاها زیر بدن جمع شده اند)، تحریک کردن سوراخ بینی با یک تکه کاه یا ماده مشابه، یا مالش دادن شدید گوساله­ها. انبساط ریه همچنین می­تواند با به­کار بردن کیسه آمبو (وسلیه ایی برای ایجاد تهویه فشار مثبت-Ambu bag را در گوگل سرچ کنید تا تصویر آن را ببینید- ابزاری است که در هنگام دادن نفس مصنوعی از آن به شدت استفاده می شود) یا وسیله مشابه (مانند یک لوله داخل نایی)، داروهایی از قبیل دوگزوپرام (دوپرام) یا تجویز اکسیژن تشویق بشود.

تهویه فشار مثبت، هوا را از طریق مسیرهوایی فوقانی یا نای هل می دهد و با به­کار بردن وسایل مکانیکی به درون ریه­ها هوا را وارد می­کند. وسایلی از قبیل کیسه آمبو دریچه­های کمکی دارد که از باد شدن بیش از حد و آسیب به ریه­ها جلوگیری می­کند. برخی گوساله­ها ممکن است فقط به چند تا تنفس “مکانیکی” برای باد شدن ریه­هایشان نیاز داشته باشند، درحالیکه مابقی ممکن است کمک طولانی تری را نیاز داشته باشند.

تجویز مستقیم اکسیژن از طریق دمیدن بینی ممکن است با استفاده از یک کتتر لاستیکی کوچک قرار گرفته درون بینی یا ترکیب شده درون دستگاه تهویه کیسه آمبو انجام شود. نرخ جریان اکسیژن تامین شده فرق دارد، اما 2 تا 4 لیتر به ازای هر دقیقه احتمالاً برای اکثر گوساله ­ها کافی است. مدت زمانی که اکسیژن باید تجویز بشود بر اساس پاسخ انفرادی حیوان می ­باشد.

برگرداندن گرما

گوساله ­های تازه متولد شده دمای بدنشان (تولید گرما) را با تجزیه چربی قهوه ­ایی و بوسیله فعالیت افزایش می دهند. فعالیت فیزیکی حرکت اختیاری ماهیچه اسکلتی است و مسئول بیشترین تولید گرما در گوساله­های تازه متولد شده است. کاهش دمای بدن، یا درجه حرارت بدن زیر 37 درجه سانتی­گراد، در بیش از 25 درصد گوساله­ها در زمان تولد اتفاق می­افتد. گوساله­ های ناشی از سخت زایی حتی اتلاف گرمای بیشتر و درجه حرارت بدن پایین تری به خاطر اسیدوزشان و کاهش یافتن فعالیت دارند. گوساله­ هایی که می­توانند دمای بدنشان را تنظیم کنند نباید دمای بدن کم­تر از 33/38 درجه سانتی­گراد داشته باشند. اتلاف گرما در گوساله­ها به چند روش رخ می­دهد. در اکثر موارد، درجه حرارت محیط پایین تر از دمای بدن گوساله است که منجر به اتلاف گرما از طریق انتقال گرما (همرفت) می­شود. گوساله­ها همچنین گرمای بدن را از طریق هدایت وقتی­که بر روی سطح سرد دراز می­ کشند از دست خواهند داد.

شکل­ های معمول دیگر اتلاف گرما از طریق تبخیر آب از بدن گوساله خیس اتفاق می­ افتد. تنظیم دمای بدن بوسیله خشک کردن گوساله ها بلافاصله بعد از تولد برای کمک به حفظ دمای بدن بسیار آسان است. خشک کردن گوساله­ها نه تنها تنفس را تحریک می­کند بلکه همچنین اتلاف گرما به طریق تبخیر را کاهش می­دهد. فراهم کردن کاه یا بستر دیگر اتلاف گرما به شکل هدایت را کاهش می­دهد. افزایش درجه حرات محیط با استفاده از وسیله گرمایشی، چند بطری آب داغ یا غوطه ور کردن گوساله ­ها در آب داغ به جلوگیری و درمان کاهش دمای بدن کمک می­­ کند. گوساله ­ها ممکن است به منابع گرما بیش از 24 ساعت بعد از تولد نیاز داشته باشند.

طبق معمول، آغوز ضروری است

هنگام تنفس کردن به طور طبیعی، خورانیدن آغوز با کیفیت بالا یکی از مهم­ترین اقدامات برای بهبود دادن عملکرد و بقای گوساله است. مقالات متعددی در زمینه اهمیت آغوز برای پیش­گیری کردن از ناتوانی انتقال غیر فعال و بهبود دادن سلامت و عملکرد آینده تلیسه­ ها وجود دارد.

آغوز مایعات ضروری که بوسیله گوساله­ ها جذب می­شوند را فراهم می­کند، که حجم خون را افزایش می ­دهد و به موجب آن گردش خون و رفع اسیدوز را بهبود می­دهد. آغوز همچنین منبع مهم انرژی است و از آن­جایی که در دمای بالای 8/37 درجه سانتی­گراد تغذیه می ­شود، کمک می­ کند گوساله­ ها درجه حرارت بدن را با فراهم کردن حرارت داخلی حفظ کنند.

انجام این سه اقدام ساده می تواند مرگ ثانویه گوساله با سخت زایی را کاهش دهد.