وقتی آغوز حرارت ببیند، گوساله ها مقدار بیشتری ایمونوگلوبین جذب می کنند!

نشان داده شده است که پاستوریزه کردن آغوز روشی کارآمد در کشتن انواع باکتری های بیماری زا نظیر سالمونلا، اشرسیاکلی، مایکوباکتریوم آویوم، زیر گونه های پاراتوبرکلوزیس، مایکوباکتریوم کلی فورنیکوم، مایکوباکتریوم بوویس و مونوسایتوژن های لیستریا می باشد. با پاستوریزاسیون مناسب، تعداد این پاتوژن ها هم در شیر دورریختنی و هم در آغوز کاهش می یابد. اگر شما از پاستوریزه کردن شیر دور ریختنی برای کنترل بیماری ها استفاده می کنید، استفاده از آغو تازه و پاستوریزه نشده می تواند مانعی در سیستم شما باشد که امکان شیوع این پاتوژن ها را در گله جایگزین شما امکان پذیر می سازد. پاستوریزاسیون آغوز می تواند این رابطه ضعیف را از بین ببرد و سطوح ایمونوگلوبین خون و سلامت گوساله را بهبود دهد.

باکتری ها می توانند از طریق آلودگی حاصل از پستان های آلوده، نگهداری در تجهیزات شیردوشی کثیف یا ظروف ذخیره سازی آغوز، و شوره های پوستی حاصل از پستان آلوده به داخل آغوز راه پیدا کنند. مشخص شده که پاستوریزاسیون آغوز به همان شکلی که برای شیر دور ریختنی به کار میرود می تواند برای آغوز نیز استفاده شود. اما، تفاوت های فاحشی بین روش پاستوریزه کردن آغوز و شیر وجود دارد.

اول از همه باید به خاطر داشته باشیم که مقدار مواد مغذی آغوز متفاوت از شیر کامل است. موادی نظیر چربی و پروتئین چگونگی انتقال حرارت از طریق آغوز یا شیر را تحت تاثیر قرار می دهد. چربی آغوز اغلب دو برابر شیر معمولی است و حتی می تواند در مواردی بیشتر از آن باشد. پروتئین آغوز نیز اغلب 4 برابر یا حتی بیشتر از غلظت آن در شیر است. به علاوه، آغوز حاوی سطوح بالایی از ایمنوگلوبین است که نیازمند سطوح متفاوت حرارت و فرآیند کردن نسبت به شیر معمولی است. تلاش های اولیه در پاستوریزه کردن آغوز با همان روش به کار رفته برای شیر کامل منجر به عدم موفقیت در محصول نهایی شد که عمدتا به خاطر کاهش سطوح ایمونوگلوبین آغوز یا تشکیل یک توده سفت وسخت بود که هم برای خورانیدن مشکل داشت و هم پاک کردن آن از ظروف سخت بود.

در چند سال اخیر تحقیقات زیادی در مورد بهترین روش پاستوریزاسیون به نحوی که ایمنوگلوبین های آن حفظ شود صورت گرفته است. چون ترکیب آغوز به مقدار بسیار زیادی از گاوی به گاو دیگر متفاوت است، یک تعریف مشخص برای زمان و حرارت آغوز وجود نخواهد داشت. اما، یک مطالعه بسیار گسترده در دانشگاه پنسیلوانیای امریکا با انواعی از آغوزهای با کیفیت های متفاوت نشان داد که حرارت دادن آغوز در دمای 60 درجه و به مدت 30 دقیقه فرآیندی مناسب در کشتن باکتری ها و تحت تاثیر قرار ندادن سطوح ایمنوگلوبین آغوز و ویسکوزیته آن است. تحقیقات دیگری در دانشگاه مینسوتا نشان داد که اگر سطوح بالاتری از میکروب ها در گله وجود دارند و گله به شدت درگیر است، حرارت دادن آغوز در دمای 60 درجه و به مدت 60 دقیقه می تواند بسیار مفید باشد. اما، مقدار بسیار اندکی از ایمنوگلوبین ها مکن است با این روش از بین بروند.

بر اساس مشخصه های متفاوت آغوز نسبت به شیر کامل، محققان ثابت کرده اند که پاستوریزاسیون کل آغوز به دست آمده از همه گاوها در هر روز تنها راه موفقیت آمیز پاستوریزه کردن آن است. به علاوه، حرارت دادن مستمر حیاتی است، چرا که به محض اینکه حرارت به بالای 60 درجه برسد پروتئین های ایمنوگلوبولین لخته شده و سطوح آن در آغوز حرارت دیده کاهش می یابد.

یک یافته غیر منتظره از این تحقیقات این بود که گوساله های تغذیه شده با آغوز حرارت دیده ایمنوگلوبولین بیشتری جذب کرده بودند! در پژوهش انجام شده در دانشگاه مینسوتا، غلظت ایمونگلوبولین های خون گوساله های تغذیه شده با آغوز حرارت دیده در 24 ساعت معادل 22/3 میلی گرم در دسی لیتر بود در حالی که برای گوساله هایتغذیه شده با آغوز معمولی 18/1 بود. همچنین قابلیت جذب ظاهری ایمونوگلوبولین ها نیز به افزایش یافته بود (35/6 در برابر 26/1 درصد).

در دو مطالعه دیگر در دانشگاه پنسیلوانیا نیز این شواهد تایید شد و نیز نشان داده شده که گوساله های تغذیه شده با آغوز حرارت دیده تا 5 هفته اول پس از زندگی سطوح بالاتری از ایمنوگلوبولین داشتند.

در این سری مطالعات مشخص شد که حرارت دادن آغوز موجب افزایش 2/5 درصدی در غلظت ایمونوگلوبولین سرم و افزایش 28 درصدی در بازده جذب آنها گردید. افزایش بازده جذب اثرات بسیار بزرگی بر روی گوساله دارد چرا که آنها را قادر می سازد با خوردن مقادیر مشابه از آغوز به سطوح بالاتری از ایمنوگلوبولین خون برسند.

از منظر کار عملی، آغوز حاصل از گاوی که امروز زایش کرده باید گرفته شود، پاستوریزه شود و پیش از خورانیدن خنک گردد. در نتیجه، اکثر گوساله ها آغوز مادر خودشان را نخواهند خورد. به جای آن، آغوز پاستوریزه شده برای گوساله بعدی که به دنیا می آید مورد استفاده قرار خواهد گرفت (اگر گله بزرگ باشد در یخچال نگهداری می شود و اگر کوچک باشد در فریزر نگهداری خواهد شد). در این حالت گوساله ها هنوز از آغوز تولید شده در گله شما مصرف خواهند کرد که باید تضمین کند که آنتی بادی های ویژه پاتوژن های همان گله به گوساله منتقل خواهد شد.

نتایج حاصل از تحقیقات گسترده نشان میدهد حرارت دادن آغوز می تواند فرصتی عالی در جهت کاهش جمعیت باکتریای در آغوز و افزایش جذب ایمنوگلوبولین ها فراهم کند، که به نوبه خود درصد گوساله هایی که از انتقال فعال آنتی بادی رنج می برند را کاهش دهد.