بخش زیادی از هزینه های دامداری مربوطبه تغذیه تلیسه هاست. چگونه می توان این هزینه ها را کم کرد؟

دامداران و پرورش دهندگان تلیسه ها به دنبال راهکارهایی هستند تا بازده خوراک را در گوساله ها و تلیسه هاشان افزایش دهند. در این مقاله به 8 راهکاری که در سیزدهمین کنفرانس بین المللی انجمن گوساله ها و تلیسه های شیری ارائه شده است اشاره می کنیم.

1- هدررفت و اتلاف را در انبار کاهش دهید. حداقل کردن فساد یا هدر رفت خوراک یکی از ارزان ترین راهکارهای پس انداز پول است. هنگام برداشت علوفه اطمینان حاصل کنید که به طور کامل و درست آنها را بسته بندی کنید و پوشش مناسب برای آن داشته باشید. برای نظارت دقیق تر بر روی مدیریت انبارها و نحوه بسته بندی کردن وقت بیشتری بگذارید. هنوز هم دامداران بسیاری هستند که به دلیل تجهیزات ضعیف جابجایی، خوراک را هدر می دهند.

2- از ماندن خوراک فاسد شده در آخور بپرهیزید. برخی متخصصان از عدم باقی مانده خوراک در آخور تلیسه ها حمایت می کنند (در گاو شیری 5 تا 10 درصد باقی مانده خوراک ایده آل است). آخور باید طوری طراحی شود که خوراکی از بین نرود. تلیسه ها علاقه دارند که خوراک را به پشت سر خود پرت کنند. به همین خاطر وقتی شما از خوراک های حجیم استفاده می کنید، با این رفتار تلیسه  بخش بیشتری از آن در آخورهای J مانند هدر می رود.

3- از بیش از حد خورانیدن ویتامین ها، مواد معدنی وپروتئین بپرهیزید. گوساله ها پر بازده ترین گروه در گله هستند و جیره های پر پروتئین باید در 12 هفته اول پس از تولد به آنها داده شود تا مطمئن شوید که ساختار رشدی مناسبی داشته باشند. به محض اینکه آنها از این مرحله گذر کردند، مقدار پروتئین را به مقادیر زیر کم کنید تا هدر نرود:

– پس از شیرگیری: (کمتر از 6 ماه از سن): 17 تا 18 درصد پروتئین

– تلیسه های غیر آبستن (بزرگتر از 6 ماه): 15تا 16 درصد پروتئین

– تلیسه های آبستن: 13 تا 14 درصد.

4- علوفه ای استفاده کنید که جیره را ارزان کند. در این موارد از علوفه های دردسترس یا محصولات فرعی که به طور محلی در اطراف شما کشت می شوند می توانید بهره ببرید. در نظر داشته باشید که قیمت می تواند سال به سال بر اساس قیمت پروتئین و انرژی تغییر یابد.

5- هزینه های نگهداری را کاهش دهید. هزینه های خوراک را می توان از دو منظر نگاه کرد. اول، خوراک برای نگهداری تلیسه یا هزینه های نگهداری اش لازم است. پیش از اینکه تلیسه هیچ رشدی داشته باشد، نیازهای نگهداری تلیسه باید برآورده شود. محیطی که تلیسه در آن پرورش داده می شود نقش بزرگی در نیازهای نگهداری تلیسه بازی می کند.

6- مواد خوراکی بخرید که یک جیره مقرون به صرفه با آنها بتوان تهیه کرد. بر روی هزینه های روزانه هر تلیسه با میانگین افزایش وزن روزانه 820 تا860 گرم در روز متمرکزشوید. اینکه ما فقط به قیمت اقلام خوراکی (ونه قیمت کل جیره) بپردازیم ممکن است ما را گمراه کند. بسیارمهم است که ما فراسوی قیمت پروتئین یک ماده خوراکی را نیز در نظر بگیریم و باید سایر جنبه هایی که آن ماده خوراکی ممکن است به جیره عرضه کند را نیز در نظر بگیریم. یک مثال معمول، تصمیم گیری بین خرید کنجاله سویا یا بقایای حاصل از آبجوکشی است. اگرچه سویا به ازای هر واحد از پروتئین قیمت کمتری دارد، ولی بقایای حاصل از صنایع آبجوکشی دارای مواد دیگری هستند که همراه با ماده خشک آن می تواند جیره را ارزان تر کند. همیشه جیره ها را مقایسه کنید و نه اقلام خوراکی را.

7- اگر امکانات آن فراهم است از تغذیه محدود تلیسه استفاده کنید. به دنبال آزمایشات موفقیت میز در ویسکانسین و پنسیلوانیا این راهکار روز به روز محبوب تر می شود. در مورد این راهکار به تفصیل در مقاله دیگری درهمین وب سایت بحث شده است.

8- تلیسه ها را آبستن کنید. 1 یا دو ماه زایمان زودتر هزینه ها را به مقدار قابل توجهی کاهش خواهد داد. هرچند تحقیقاتی در ایران صورت نگرفته است، ولی نتایج حاصل از تحقیقات دانشگاه کرنل نشان می دهد که هزینه های پرورش به اندازه 100 دلار در ماه به ازای هر تلیسه می تواند کاهش پیدا کند.

برای آن که تولید مثل به مخاطره نیفتد شما می توانید یک دوره انتظار اختیاری حدود 13 ماهه داشته باشید و پس از آن بطور فشرده تلیسه ها را همزمانی و تلقیح کنید. هدف شما این باید باشد که 90 درصد از تلیسه های شما تا 2 ماه بعد از آن دوره انتظار اختیاری تلقیح شده باشند یا نرخ آبستنی 21 روزه شما چیزی حدود 30 درصد باشد.