حل مشکل کاهش تولید شیر در گله (بخش اول)

در این مقاله به دلایل کاهش تولید شیر در گله، ناتوانی در افزایش شیر تولیدی و شیردهی های کوتاه و پیک های نامناسب و حل مشکل کاهش تولید شیر در گله خواهیم پرداخت. ولی در آغاز باید بدانیم چه انتظاراتی از گاو هلشتاین داشته باشیم.

تولید شیر مورد انتظار

الف) میانگین تولید شیر روزانه گاوهای هلشتاین در شرایط معمول تغذیه ای و مدیریت بهینه خوراک باید حداقل 32 کیلو شیر 3/5 درصد چربی باشد. گله های با تغذیه و مدیریت خوراک خوب باید حداقل میانگین 36/8 تا 41/4 کیلوشیر 3/5% چربی یا حتی بیشتر داشته باشند.

ب) میانگین پیک تولید گاوهای شکم یک حدودا باید 3/2 تا 6/4 از میانگین گله بالاتر باشد. گاوهای شکم 2 یا بالاتر معمولا 6/8 تا 13/6 کیلو بیشتر از میانگین گله شیر تولید می کنند. تفاوت های بیشتری در مورد سطوح تولید بالاتر وجود داشته باشد. بیشتر تلیسه ها و گاوهای بالغ بین هفته های 5 تا 10 پس از زایش به پیک می رسند.

ج) پس از اینکه که دام ها به پیک رسیدند، میانگین کاهش در تولید ماهانه گاوها حدودا بین 10 تا 15% برای کل گله خواهد بود. گله هایی که خوب مدیریت می شوند ممکن است کاهش تولید شیر کمتری را تجربه کنند. در اواخردوره شیردهی گاوها ممکن است کاهش تولید شیر در حد 12 تا 20 درصد نیز تجربه کنند. منحنی های شیردهی می توانند برای تعیین هر انحرافی از مقدار مورد انتظار بکار روند.

پیک های کم

الف) از لحاظ نرخ بالای ورم پستان بالینی یا تحت بالینی گله را ارزیابی کنید.

– نمونه های شیر تک تک گاوها را را با استفاده از روش ورم پستان کالیفرنیایی ارزیابی کنید. میانگینSCC (somatic cell count)  باید زیر 300 هزار تا باشد.

– در کل گله باید 10 یا کمتر از 10 درصد از گاوها 2 مثبت یا بیشتر در تست کالیفرنیایی در 4 کارتیه داشته باشند؛ 10 درصد یا کمتر از آن باید 3 مثبت در یکی یا تعداد بیشتری از کارتیه ها داشته باشند.

– حداقل 70 درصد از گاوها در یک برنامه کنترل SCC باید اسکور خطی 1 و 2 داشته باشند.

– اگر بیش از 20 درصد از سرپستان ها شواهدی از ساییدگی، برگشتگی، بریدگی، یا زخم داشته باشند، احتمالا بهداشت سر پستان دچار مشکل شده است.

– سیستم شیردوشی و عملیات شیردوشی را دوباره برسی کنید. در صورت وجود ورم پستان بالینی و تحت بالینی تولید شیر در گاوداری ممکن است به اندازه 25 تا 50 درصد ظرف چند هفته کاهش یابد.

– در صورت وجود اخطار، نمونه های شیر را کشت دهید.

– برنامه غوطه ورسازی پیش- و پس- شیردوشی و نیز درمان های روتین گاوهای خشک را مطابق با توصیه ها برقرار کنید.

– موارد تغذیه ای که باید در این موارد مورد بررسی قرار بگیرند عبارتند از سطح فعلی پروتئین، روی، سلنیوم، و ویتامین A و E. کل جیره یا تک تک اجزای آن را برای وجود کپک و قارچ بررسی کنید.

ب) پیچیدگی های پیرامون زایش نظیر ورم پستان، متریت، کتوز، و جابجایی شیردان می توانند پیک شیر را کم کنند. تغذیه نامناسب در دوره خشکی، به ویژه در دوره کلوز-آپ می توانند اثر داشته باشند. جیره های دوره انتقال، و عملیات خوراک دهی را به دقت بررسی کنید و همچنین اوایل دوره خشکی را.

ج) شرایط ضعیف کننده دام مثل مشکلات پا و سم، آسیب های ریه حاصل از پنومونی یا انگل های ریه، و آسیب های روده ای حاصل از عفونت روده می تواند پیک تولید شیر را کم کنند.

د) مصرف کافی علوفه و فیبر موثر برای حفظ سلامت شکمبه و تولید شیر ضروری هستند. حداقل گاوها باید 1/4 درصد از وزن بدنشان ماده خشک علوفه مصرف کنند. حداقل مقدار مصرف علوفه و NDF باید به ترتیب 0/8 و 1/2 درصد وزن باشد.

ه) کمبودهای جدی مواد مغذی یا عدم توازن در انرژی، پروتئین، کلسیم، فسفر، منیزیم، گوگرد، و نمک می تواند به کاهش پیک تولید منجر شود.

و) وقتی کم خونی شدید یا مداوم باشد، تولید می تواند به طور منفی تحت تاثیر قرار بگیرد. دلایل احتمالی کمبودها می تواند پروتئین، آهن، مس، کبالت، یا سلنیوم باشد. انگل های داخلی و خارجی نیز می توانند موجب کم خونی شوند.

ز) چاقی مفرط گاوها در اواخر شیردهی، یا دوره خشکی، ممکن است ماده خشک مصرفی گاوهای تازه زا را در آینده کاهش دهد. این عامل میتواند خطر مشکلات متابولیکی، از جمله کتوز، را در زمان زایش کاهش دهد.

ح) فقدان مصرف کافی آب از سیستم ناکارآمد آبخوری یا کیفیت بد آب می تواند تولید شیر را تحت تاثیر قرار دهد. وقتی مصرف آب کمتر از حد مورد انتظار است ولتاژ سرگردان را بررسی کنید.

ط) شلوغی بیش از حد در فری استال ها می تواند تولید شیر را کاهش دهد. وقتی گاوها بیش از حد سرپا می ایستند، این می تواند موجب استرس خستگی شود و تولید شیر را کاهش دهد.

ی) وقتی سایر عوامل به نظر طبیعی به نظر می رسند، جهت بررسی دلایل کاهش تولید شیر باید ولتاژ سرگردان را بررسی کرد.

ک) آمارها را بررسی کنید تا ببینید که آیا گاوها 7 تا 8 هفته دوره خشکی داشته اند.