تاثیر اوره بالای جیره بر روی لقاح و یا آبستنی گاوهای شیری، متاآنالیزی جهت تعیین سطح مناسب اوره جیره

مصرف پروتئین یک عامل بسیار مهم بالانس جیره گاوهای شیری می باشد. سطح پروتئین جیره تاثیر مهمی بر روی تولید مثل دارد، به خصوص پروتئین خام جیره میتواند بر روی سطح تجزیه پذیری پروتئین خوراک و افزایش نیتروژن اوره ای شیر یا خون و به طور مستقیم بر روی باروری و کاهش تولید مثل اثر بگذارد.

تعادل منفی انرژی Negative energy balance (NEB) به عنوان یک چالش بسیار مهم می باشد که اکثر گاوهای شیری در دوره پس از زایمان با آن مواجه می شوند.

جیره هایی که دارای کمبود جهت برآورد احتیاجات شکمبه هستند و یا حاوی مواد غیر قابل تجزیه می باشند، جهت تامین پروتئین گاوهای شیری دچار مشکل می باشند و نمی توانند احتیاجات دام را تامین کنند.

اوره شاخص خوبی جهت تشخیص تعادل انرژی و یا پروتئین می باشد و یک شاخص بسیار خوبی جهت شناسایی بهره وری پروتئین جیره می باشد.

اندازه مولکولی آن اجازه می دهد که به سادگی در تمام مایعات جابجایی داشته باشد و مقدار آن همبستگی خوبی بین غلظت آن در خون و شیر دارد.

غلظت اوره بین شیر و خون می تواند بر روی سطح نیتروژن جیره غذایی دام تاثیرگذار باشد.

پروتئین جیره نقش مهمی بر روی تولید مثل و افزایش CP خوراکی و افزایش تجزیه پذیری پروتئین خوراک دارد.

افزایش میزان اوره خون و یا شیر تاثیر مستقیم بر روی کاهش لقاح، آبستنی و میزان باروری دام دارد، در صورتی که مطالعات اخیر زیاد به این جنبه توجه نکرده اند، که این رابطه همچنین بر روی فیزیولوژی دستگاه تولید مثل نیز تاثیرگذار می باشد.

به طور خلاصه، جیره های خوراکی حاوی پروتئین به طور مستقیم با راندمان تولید مثل ارتباط دارند.

1- افزایش NEB با تولید بالا و هزینه انرژی خوراک رابطه مستقیم دارد.

2- مسمومیت حاصل از کاتابولیسم پروتئین می تواند بر روی تخمک و جنین تاثیرگذار باشد.

3- جلوگیری از افزایش pH رحم پس از تخمک گذاری و تغییر یونی مایع رحمی.

4- تغییر بر روی ترشح PGF2α از طریق بافت اندومتریوم.

5- تغییر بر روی تحرک اسپرم.

بخشی از تعادل منفی انرژی به وسیله پروتئین بالای جیره می باشد و بر روی تولید مثل تاثیرگذار است، که از جمله تاثیر آن بر روی IGF، LH و سطح پروژسترون پلاسما می باشد.

جالب توجه است که به نظر می رسد تغییرات سطوح نرمال پروتئین جیره در مقایسه با سطوح بالای آن تنها بر روی کاهش عملکرد تولید مثلی تاثیرگذار می باشد.

گاوهای شیری می توانند خود را به مدت طولانی با مصرف پروتئین قابل تجزیه آداپته کنند، در صورتی که غلظت پروتئین بالای جیره می تواند بر روی رشد جنین تاثیرگذار باشد.

در بررسی موقعیت انتقال جنین زمانی که جیره دام اهدا کننده حاوی سطوح پروتئین بالاتری بوده، کاهش یافته است، در حالی که نتیجه این بررسی نشان داد که این موضوع با وضعیت نیتروژن اوره دامهای گیرنده ارتباطی نداشت، این موضوع نشان داد که حساسیت بالایی بین تولید مثل و درصد گیرایی تلقیح مصنوعی و سطح پروتئین جیره وجود دارد.

پیشنهاد می شود که مدت زمان قرارگرفتن دام در معرض پروتئین بالای جیره مورد بررسی دقیق قرار گیرد و سطح نیتروژن اوره ای شیر یا خون به عنوان ملاک تشخیص وضعیت نیتروژنی دام ارزیابی گردد.

بسیاری از مطالعاتی که سطوح مختلف پروتئین جیره و ارتباط آنرا با تولید مثل مورد بررسی قرار دادند، نیتروژن اوره ای شیر یا خون را به عنوان ملاک ارزیابی وضعیت نیتروژنی دام قرار دادند.

این مطالعات به طور خاص جهت ارتباط بین غلظت اوره و باروری و لقاح طراحی نشده اند و نتایج آنالیز آنها تا به حال ناهمگن بوده و تفاوت داشته اند، بنابراین سطح آستانه اوره در این تحقیقات مبهم بوده است.

بررسی این تحقیقات بر روی حد آستانه استفاده از اوره و تاثیر آن بر روی کاهش باروری متمرکز نبوده، این عدم توجه مربوط به این موضوع می باشد که در این مطالعات حتی سطح کتوز نیز مورد سوال قرار گرفته است.

یک بررسی انجام شده نشان داد که تحقیقات بسیار اندکی در مورد این موضوع انجام شده است و فقط چند تحقیق بسیار اندک بر روی تاثیر آن بر لقاح انجام شده است.

محققان در بررسی دیگری نشان دادند که سطح نیتروژن اوره ای شیر و خون و همچنین نیترات اوره ای پلاسما بر روی باروری نیز تاثیر گذار است.

مطالعات دیگری نیز در مورد عملکرد تولید مثلی اوره را ارزیابی نکردند اما پروتئین غذا را مورد بررسی قرار دادند.

هدف این مقاله ارائه یک متاآنالیز در مورد ارتباط بین مقدار اوره ای شیر و خون و عملکرد آن بر روی تولید مثل و ارائه یک سطح آستانه استفاده از اوره در جیره می باشد.

این متاآنالیز شامل 61 مدل مختلف که از 21 مقاله انتخاب شده اند می باشد، که حد استفاده اوره در مدل های مختلف بر اساس مرحله 1 mM مورد بررسی قرار گرفته.

متاآنالیز نشان داد که وقتی که سطح اوره ≥420 mg/L شیر در مقایسه با مقادیر کمتر بوده، باروری و تخمک گذاری 43% کاهش یافته بود، همچنین نتایج نشان دادند که ممکن است یک رابطه موثری بین غلظت اوره بالا و درصد آبستنی و یا زنده مانی جنین زمانی که دام در معرض نیتروژن بالای جیره قبل از تلقیح مصنوعی در مقایسه با بعد از آن قرار گرفته باشد را دارد.

By: D. Raboisson,1 A. Albaaj, G. Nonne, and G. Foucras, J. Dairy Sci. 2017