فرض بر این است که خورانیدن مقادیر محدود شیر در دوره پیش از شیرگیری، مصرف خوراک جامد را افزایش می دهد ولی داده های اخیر نشان می دهد که با این روش رشد کافی در گوساله ها حاصل نمی شود.

فرض بر این است که خورانیدن مقادیر محدود شیر در دوره پیش از شیرگیری، مصرف خوراک جامد را افزایش می دهد ولی داده های اخیر نشان می دهد که با این روش رشد کافی در گوساله ها حاصل نمی شود. با استفاده از یک مطالعه کشتار مقایسه ای در آلمان تیمی از محققان به بررسی رابطه بین سطوح متفاوت شیردادن و توسعه شکمبه پرداختند. مقدار شیرخشک مصرفی در گروه محدود-تغذیه شده 6 لیتر در روز (125 گرم پودر شیرخشک در لیتر) بود در حالی که گروه آزمایشی به طور نا محدود تا روز 35 پس از تولد به شیر دسترسی داشتند و پس از آن مقدار شیر خشک به 6 لیتر در روز کاهش یافت. استارتر و علوفه  درحد اشتها برای آنها فراهم بود. در گروه تغذیه-نامحدود، در حدود روز 35 گوساله ها مصرف پودر را تا 1140 گرم در روز (حدود 14/5 لیتر نیز افزایش دادند و برخی از گوساله ها حتی تا 1360 گرم در روز نیز از پودر شیر خشک مصرف نمودند. پس از روز 35، گوساله های تغذیه-نامحدود همان 125 گرم در لیتر از پودر شیر خشک دریافت کردند.

گوساله های گروه تغذیه-محدود همان 125 گرم پودر شیرخشک در لیتر را تا روز 60 که کشتار شدند مصرف کردند. در پایان کار آنها دریافتند که این برنامه شیردادن فشرده مصرف استارتر را تحت تاثیر قرار نداد.

تجربیات ارزشمند برخی از دامداران امریکایی نشان می دهد که گوساله های پرورش یافته روی برنامه های فشرده و کاهش مقدار شیر در حدود روز 35 موجب افزایش سریعتر در خوراک جامد مصرفی می گردد. برخی عقیده دارند که کاهش 50درصدی و ناگهانی در شیر مصرفی نسبت به کاهش تدریجی مقدار شیر، موجب افزایش بیشتر در خوراک جامد مصرفی می شود.

از یک طرف، با بررسی دقیق کل بافت شکمبه از دو گروه آزمایشی آنها دریافتند که هیچ تفاوتی در کل وزن بافت شکمبه و طول پاپیلا وجود نداشته است. از طرف دیگر، آنها دریافتند که تراکم پاپیلا در کیسه شکمی و میانی شکمبه گوساله های محدود-تغذیه بیشتر بود. این مطالعه نشان می دهد که اگر فرآیند کاهش مقدار تدریجی شیر از اوج شیر مصرفی به درستی صورت بگیرد، برنامه های شیردهی فشرده توسعه شکمبه را در گوساله های پیش از شیرگیری به مخاطره نمی اندازد. از این نتایج شما می توانید نتیجه بگیرید که گوساله های تغذیه-نامحدود 25 روز آخر پیش از شیرگیری را با مقدار محدود شیر تغذیه می شدند و فرصت کافی برای سازگاری با شرایط جدید را داشته اند. دامدارانی وجود دارند که سعی می کنند طی 3 تا 5 روز از برنامه شیردهی فشرده به برنامه شیردهی محدود روی آورند که احتمال گرفتن نتایج ضعیف در آنها بسیار زیاد است.

نتیجه کلی که من از این مقاله می گیرم این است که دامداران ایران باید به سمت برنامه شیردهی فشرده روی بیاورند،  چرا که شرایط پرورش گوساله در بیشتر دامداری های بزرگ کشور مطلوب نیست و این موضوع را آمار به خوبی تایید می کند. ترس از بروز اسهال به دلیل عدم رعایت نکات بهداشتی و تربیت نیروی کارگری اصلی ترین بهانه ای است که دامداران می آورند و قابل قبول نیست.