باید در ذهن داشته باشیم که دوره انتقال در مورد گوساله ها هم وجود دارد و باید از آن مطلع باشیم.

در طول2 – 3 ماه اول زندگی، ما ندرتاً از تغییرات روز-به-روزی که گوساله متحمل می ­شود آگاهیم. این تغییرات با مهمترین رخداد که همانا تولد گوساله است، آغاز می­شود. هنگامی که در رحم مادر است، گاو محیط موردنیاز گوساله را فراهم می­کند: فراهم کردن مواد مغذی، دمای بهینه بدن، سدی محکم در برابر عناصر مختلف و کنترل ضایعات!

با این همه، عنصری وجود دارد که گاو قادر به تامین آن برای گوساله نیست. در نشخوارکنندگان هیچ گونه انتقال آنتی­بادی از گاو به گوساله وجود ندارد. در واقع شما با 3-4 لیتر آغوزی که به گوساله می­دهید (بیش از 50 گرم IgG در لیتر) آنرا تامین می­کنید. همه می­دانیم این مقدار از آغوز باید در 1 تا 4 ساعت اول پس از تولد فراهم گردد.

اخیراً آلودگی آغوز به عنوان یک مشکل بسیار جدی پدیدار شده است (البته در ایالات متحده)، به طوری که 36 تا 82 درصد از نمونه­ های بدست آمده از آغوز فاقد کیفیت لازم بوده­ اند!!!

دوره­ های حساس، آینده تولید شیر گوساله را رقم می ­زنند!

به دنبال تولد، دوره حیاتی بعدی، دو هفته اول زندگی است! این همان دوره­ای ات که بیشترین مرگ و میر گوساله در آن رخ می­ دهد که عمدتاً از اسهال ناشی می­شود. این پدیده تنها به محیط گوساله و بستر گوساله مرتبط نیست بلکه به اینکه آغوز چگونه آلوده شده است و با چه ظروفی تهیه و منتقل شده است نیز بستگی دارد.

 گوساله­ هایی که در 2 ماهگی به دو برابر وزن تولدشان نمی­رسند به احتمال زیاد سالم نیستند و نمی­توانند به طور کارآمدی از پس چالش ­های مرتبط با سلامتی بر بیایند. ما اکنون می­دانیم گوساله های اسهالی یا آنهایی که مشکلات تنفسی دارند، در کل عمر ناکارآمد خواهند بود. مطالعات مزرعه­ای نشان می­ دهد که یک مشکل تنفسی 6 ماه زمان اضافی صرف می­ کند تا تلیسه به زمان زایش برسد!

همانطور که زمان پیشرفت می­ کند، دستگاه گوترش گوساله متحمل یک انتقال عمده می­ گردد. در آغاز، مواد مغذی تقریباً به طور کامل از شیر تامین می­شوند. گوساله که بزرگتر می­ شود اشتهایش هم بیشتر می­گردد که در این زمان فراهم کردن یک استارتر با کیفیت به کلید موفقیت بدل می ­شود.

­همه آب ­ها دارای یک کیفیت یکسان نیستند. 

متاسفانه بر اساس گزارشات اخیر در ایالات متحده، آب اغلب تا 2 -3 هفتگی در اختیار گوساله قرار داده نمی­شود. این کار مصرف استارتر و رشد را محدود می­کند، چرا که یک نسبت 4 به 1 در مصرف آب به کنسانتره وجود دارد.

آب باید همیشه جلوی گوساله باشد. ولی آب کثیف بزرگترین مانع بر سر راه مصرف آب و نیز استارتر است. این پدیده اغلب در جایی که هیچ سد فیزیکی بین ظرف استارتر و آب وجود ندارد دیده می­شود.

سومین دوره حیاتی در واقع 2 هفته پیش از شیرگیری و 2 هفته پس از آن است که به «دوره انتقال از شیرگیری» معروف است. اهمیت این دوره به اندازه اهمیت دوره انتقال در گاو می باشد. بر اساس پژوهش­های صورت گرفته دردانشگاه ایلینویز خورانیدن روزانه 5/4 لیتر از یک شیر خشک 20 درصد پروتئین و 20درصد چربی بیش از 450 گرم افزایش وزن روزانه در پی نخواهد داشت. برای افزایش وزن بیش از این مقدار با کمبود پروتئین نسبت به انرژی مواجه می­شویم. خورانیدن شیر جایگزین پر پروتئین تر برای افزایش وزن بیشتر ضروری است.

مصرف استارتر در هفته­های اول کم است. ممکن است برخی بگویند چون مصرف استارتر کم است نیازی به گذاشتن استارتر در جلوی گوساله نیست. اما اگر شما استارتر را دیرهنگام و با تاخیر در جلوی گوساله قرار دهید مطمئن باشید که مصرف استارتر به قدری نخواهد رسید که شما قادر به شیرگیری در 7-8 هفتگی باشید.

به طور کلی گوساله باید در هفته پیش از شیرگیری نیم کیلو استارتر بخورد. در همان هفته شیردهی وقتی یک وعده از شیر حذف میشود مصرف استارتر باید در آن هفته دوبرابر شود. در هفته سوم (منظور دوره شیرگیری است) که شیر کلاً حذف می­شود، مصرف استارتر باید دوباره دوبرابر شود و به حدود 9/1 تا 2 کیلو برسد.

گروه ­های پس از شیرگیری را تا حد امکان کوچک نگهدارید.

پس از شیرگیری گوساله­ های همسان تر را با هم گروه­بندی کنید. این به افزایش وزن بهتر آنها کمک خواهد نمود. به سومین ماه زندگی (ماه پس از شیرگیری) به عنوان دوره انتقال طلایی بنگیرید که می­تواند عملکرد باقیمانده دوره رشد را بهتر کنید یا آنرا به مخاطره بیندازد. انجام بهتر کارهای مربوط به دوره­های انتقال گوساله ممکن است در دید اول وقت­گیر باشد و هزینه بیشتری را نیاز داشته باشد. ولی در برابر کل هزینه­ های خرج شده برای پرورش تلیسه، این مبلغ ناچیزی خواهد بود (حدود 3 درصد).