گوساله مانند یک حساب بانکی است؛ به منظور داشتن بهترین نتیجه، بهترین ذخیره بانکی را از روز نخست آغاز نمایید.

در سطح فارم، بهترین روش برای ارزیابی سیستم ایمنی گوساله ارزیابی پروتئین کل خون گوساله است. برنامه مناسب پرورش تلیسه از همان بدو تولد آغاز می شود.

یک زایشگاه تمیز به معنی قرار گرفتن کمتر در معرض پاتوژن ها و در نتیجه صرف انرژی کمتر برای مقابله با پاتوژن ها می باشد. گام بعدی، فراهم کردن آغوز با کیفیت و بهداشتی است، به گونه ای که گوساله تا قبل از ایجاد توانایی تولید آنتی بادی های خودش در حدود 2 هفتگی، بتواند ایمنی اکتسابی را به سرعت به دست بیاورد. این مسئله همین جا تمام نمی شود؛ خوراک دادن مناسب در هر روز تنها روشی است که به گوساله کمک می کند همه آنتی بادی هایی که نیاز دارد را بسازد.

واژه «نقص در انتقال غیر فعال (FPT)» برای توصیف گوساله هایی به کار می رود که به غلظت مناسبی از ایمونوگلوبولین (IgG) در خون نمی رسند. متداول ترین محدودیت گزارش شده در مقالات، 1000 میلی گرم در دسی لیتر IgG است.

به دلیل پرهزینه بودن و وقت گیر بودن اندازه گیری IgG، بسیاری افراد از TP در خون استفاده میکنند. سطح توصیه شده آن بین 5 تا 5/5 میلی گرم در دسی لیتر است.

کی و چگونه باید این تست را انجام داد؟

در یک سری آزمایش معتبر در دانشگاه اورگون آمریکا، دانشمندان از روز 1 تا 30 از گوساله ها خون گرفتند. نتایج نشان داد که IgG در روز دوم و سوم پس از تولد در بالاترین سطح خود قرار دارد و پس از آن شروع به کاهش میکند. اهمیت این موضوع وقتی مشخص می شود که اگر خط قرمز 5/5 باشد و خون گیری در روز 4 یا 5 انجام شده باشد احتمالا بیشتر گوساله ها غلظتی پایین تر از آن را نشان خواهند داد (حدود 5/2). پس در هنگام خون گیری و تفسیر داده ها به سن گوساله ها توجه کنید. به عبارت دیگر اگر از گوسال های 2-3 روزه خون میگیرید خط قرمز را روی 5/5 میلی گرم در دسی لیتر قرار دهید و برای گوساله های مسن تر آن را کاهش دهید. مطابق با نتایج این تحقیق، گوساله های دهیدراته شده یا آنهایی که تب دارند، مقدار IgG و پروتئین کل خون مشابهی با گوساله های سالم دارند.

نتایج این تحقیق نشان داد که بین سرم و پلاسمای تازه تفاوتی وجود ندارد. اما اگر نمونه ها به مدت 3 ماه فریز شوند، نمونه های سرم مقادیر کمتری نشان می دهند. بنابراین، وقتی می خواهید نمونه ها را فریز کنید بهتر است از نمونه های پلاسما استفاده کنید.

مقادیر کل پروتئین پلاسما در گوساله های تازه متولد شده نشان دهنده این است که آیا آنها خوب آغوز خورده اند یا نه. هر چه گوساله آغوز بیشتری بخورد، پروتئین کل پلاسمای آن بیشتر هم خواهد بود.

رابطه ای بین مقدار کل IgG و ریسک اسهال، پنومونی یا ابتلا به هردوی این بیماری ها در گوساله های سالم و بیمار جود نداشت و این نشان دهنده این است که عواملی به غیر از مقدار و کیفیت آغوز است که مشخص می کند گوساله ها تا قبل از شیرگیری چه عملکردی خواهند داشت. برآوردها نشان میدهد که شیر در حد 10 درصد وزن بدن فقط نیازهای نگهداری را تامین خواهد کرد. این بدین معناست که گوساله 43 کیلویی اندکی بیش از 10 درصد وزن بدن برای (تنها) نگهداری لازم دارد!

حالا ما چطور انتظار داریم که وقتی گوساله را در حد نگهداری تغذیه میکنیم، گوساله رشد هم بکند؟ برای رشد و نمو سالم،گوساله به حداقل 15 تا 20 درصد وزن بدن شیر نیاز دارد.

شما می توانید به گوساله به صورت یک چک بانکی نگاه کنید. شما این حساب را وقتی که گوساله متولد می شود با سپرده بزرگ باز می کنید، که همانا آغوز است. سپس، شما هر روز دارید با دادن شیر سپرده کوچکی به حساب خود وارد می کنید، و بدن گوساله مقادیرکمی از آن را برای فعالیت های روزانه خرج خواهد کرد. وقتی گوساله بیمار می شود، بدن مقدار زیادی از این سپرده را برای مبارزه با بیماری خرج خواهد کرد. اگر حساب بانکی صفر شود گوساله خواهد مرد! اما، اگر سپرده ای که ما هر روز داریم ذخیره می کنیم (شیر) بیشتر از هزینه ها و مخارج روزانه گوساله باشد، گوساله رشد می کند و به پیش می رود.