دوره انتقال حساسترین مرحله زندگی گاو شیری است و گوش زد کردن نکاتی در مورد ان همواره اهمیت دارد و خالی از لطف نیست.

 در این مقاله به برخی از جنبه های آن اشاره می کنیم هرچند که ممکن است برای برخی خوانندگان تکراری و کم اهمیت به نظر برسد.

انجام کارهای صحیح برای گاوهای شیری تازه زا برای به رسیدن به گاوهایی با یک شروع خوب لازم است.

تغذیه و شیوه های مدیریتی گاوهای اوایل دوره شیردهی، به ویژه گاوتازه زا می تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت گاو، رفاه، تولید شیر در آینده و عملکرد تولید مثلی داشته باشد. همه این موارد به طور مستقیم سودآوری بالقوه گاو را تحت تاثیر قرار می دهد. در هنگام مدیریت گاوهای تازه زا، لازم است که آنها شروع خوبی بعد از زایمان داشته باشند. گاوهای اوایل دوره شیردهی، به خصوص درست بعد از زایمان، نیازمند آنند که طوری ادراه شوند که خوب بخورند، علاوه بر اینکه پیش از زایمان نیز به منظور جلوگیری از بیماری یا اختلالات متابولیکی مانند تب شیر، جابجایی شیردان (DA)، و یا جفت ماندگی خوب مدیریت و تغذیه شده باشند.

برنامه های تغذیه ای و مدیریتی گاوهای تازه زا

یکی از نکات کلیدی در مدیریت گاوهای تازه زا، صرف زمان برای مشاهده و رویت این گاوها می باشد.  مشاهده دقیق این گاوها راهی موفقیت آمیز در تشخیص زود هنگام بیماری ها در اختیار شما می گذارد به طوری که شما قادر خواهید بود در مراحل اولیه بیماری آن را درمان کنید.

به دلایل زیر باید گاوخای تازه زا را نگاه کنید: 1) اطمینان از اینکه آنها لقمه بالا آورده را نشخوار می کنند، 2) ببینید که آنها غذای خود را می خورند، 3) مطمئن شوید که دمای بدنشان، حرکات شکمبه، و ترشحات رحمی آنها طبیعی باشد.

گاوهای تازه زا نباید با گاوهای بیمار در یک جا نگهداری شوند. اطمینان حاصل کنید که بهترین چیزها برای گاو تازه زا باشد، آسایش گاو و کافی بودن خوراک تازه در آخور و فضای مناسب آخور و دسترسی آسان به آب تازه و تمیز و خنک از موارد حیاتی هستند. این بهاربند نباید شلوغ باشد و حتی ناحیه انتظار شیردوشی برای این گاوها نیز نباید متراکم باشد. فراهم کردن محیطی تازه برای آنها به منظورجلوگیری از ورم پستان حیاتی است. بخاطر داشته باشید که گاوهای تازه زا 10 روز پیش و پس از زایمان سیستم ایمنی ضعیف تری دارند.

جلوگیری از بیماری های گاو تازه زا

دومین نکته کلیدی در مدیریت گاو تازه زا  ممانعت از بیماری های متابولیکی است.  متاسفانه مشکلات پیرامون زایش معمولا حالتی مثل بازی دومینو را نشان می دهند، بدین معنی که یک بیماری منجر به بیماری دیگر و آن یک منجر به بیماری بعدی خواهد شد. برای مثال، تب شیر در گاو، یا بالینی و یا تحت بالینی (که شما علایم ظاهری آنها را نمیبینید)، وقوع سخت زایی را در حد 4.2 برابر افزایش می دهد و احتمال اینکه آن گاو جفت ماندگی بگیرد را 2 برابر می نماید. جفت ماندگی به نوبه خود، احتمال ورم پستان یا عفونت های رحمی را به اندازه 6 برابر افزایش می دهد!

از تنش حرارتی در این گروه بکاهید! در گاوداری های صنعتی بسیاری در کشورمان این امر رعایت نمیشود و تنها گروه های پر تولید مجهز به فن و تجهیزات خنک کننده هستند.

پیشگیری از این ناهنجاری ها با مدیریت گاو پیش از زایمان تا حدی امکان پذیر است. فضای آخور اضافی ( 80 % تراکم گاو) می تواند به کاهش تنش و افزایش ماده خشک مصرفی پیش از زایش کمک نماید. فضای توصیه شده به ازای هر راس حدود 76 سانتی متر است. یعنی اگر شما 10 راس گاو انتظار زایش دارید حداقل فضای آخور باید 7.5 متر باشد. ماده خشک بیشتر در قبل از زایش موجب ناده خشک مصرفی بیشتر در پس از زایش می گردد. جیره های پیش از زایش باید از فیبر کافی و نه زیاد برخوردار باشند. جیره های پیش از زایش باید پتاسیم کمی داشته باشند. ذرت سیلو شده یک خوراک کم پتاسیم است و از این رو در جیره های پیش از زایش به درستی وارد می گردد.