سعی کنید برای گاوهای تازه زا جیره ای شبیه جیره دوره انتظار زایش ارائه کنید. اسیدوز تحت حاد شکمبه ای در گاوهای تازه زا با این کار کاهش می یابد.

گاوهای تازه زا به مشکلات سلامت و به مخاطره افتادن عملکرد شکمبه مستعد هستند. معمولاً، جیره تازه زا شامل کربوهیدرات های با قابلیت تخمیر بالاتر (یعنی نشاسته و فیبر قابل هضم) از جیره گاو خشک است. کربوهیدرات ها در شکمبه بوسیله میکروب ها تخمیر می شوند و انرژی برای گاو به شکل اسیدهای چرب فرار فراهم می کنند. اگر تغییر در کربوهیدرات ها از دوره خشکی به دوره تازه زا خیلی زیاد است، گاوها در خطر بشتری برای اسیدوز تحت حاد شکمبه ایی خواهند بود. اسیدوز تحت حاد شکمبه ایی زمانی که pH شکمبه به کمتر از 8/5 افت می کند، اتفاق می افتد. pH پایین شکمبه می تواند چند دقیقه یا چند ساعت طول بکشد. طول کشیدن وقوع SARA بیشتر از 3 ساعت یک نگرانی است زیرا هضم فیبر بوسیله میکروب ها و جذب اسیدهای چرب فرار بوسیله پاپیلا به طور منفی تحت تاثیر قرار می گیرد. اگر چه علائم SARA اغلب اختلاف دارند و مبهم هستند، اما می تواند شامل مصرف کاهش یافته و نوسانی، جویدن کاهش یافته، و مدفوع بی ثبات از سفت تا شل باشد. SARA و عملکرد به مخاطره افتاده شکمبه باعث التهاب می شود، و البته در کوتاه مدت التهاب برای گاو سودمند است. اما، التهاب بیش از یک دوره طولانی از زمان، بویژه در دوره تازه زا می تواند باعث تغییرات در متابولیسم انرژی، افزایش حساسیت به دیگر مشکلات سلامتی، و کاهش بازده خوراک شود چون یک بخشی از مواد مغذی به جای تولید شیر برای سیستم ایمنی استفاده می شود.

یک مطالعه در دانشگاه ساسکاچوان با تلیسه های انتقالی نشان داد که وقوع و شدت SARA بلافاصله بعد از زایمان افزایش یافت، که بر نیاز به توسعه و اجرای راهبردهای خوراک دادن که خطر SARA را کاهش می دهد، تاکید می کند. یک مطالعه توسط موسسه ماینر نشان داد که خطر SARA در گاوهای چند شکم زا بوسیله کاهش دادن تغییرات در مقدار نشاسته و قابلیت تخمیر از جیره خشک به جیره تازه زا می تواند کاهش یابد. همچنین، فیبر موثر فیزیکی (PeNDF) می تواند به کاهش خطر SARA کمک کند. مقدارPeNDF تغذیه شده باید بر مبنای مقدار نشاسته و فیبر جیره، قابلیت هضم و مصرف و مصرف خوراک  تصحیح شود.

علاوه بر ترکیب جیره، مدیریت خوراک دادن در بهاربند تازه زا می تواند خطر SARA و التهاب اضافی را تحت تاثیر قرار دهد. Slug feeding (یعنی وعده های بزرگ و دفعات کم که به سرعت مصرف می شود) ترشح بزاق و ظرفیت بافرینگ شکمبه را کاهش می دهد. از اقدامات مدیریتی و ابزاری نظیر فضای آخور بیشتر استفاده کنید که وعده های کوچک تر خورده شده به طور مکرر و با سرعت کمتر را تحریک می کنند. سواکردن جیره باید حداقل شود که می تواند بوسیله خردکردن علوفه خشک به قطعات کوچک، مخلوط کردن جیره به طور کافی، خوراک دادن به دفعات بیشتر، و هل دادن روزانه جیره در آخور حاصل شود.