هدف از این تحلیل مقطعی، ارزیابی میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی (BRD) در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری در کالیفرنیا و همچنین شناسایی شیوه‌های مدیریتی مرتبط با این بیماری بوده است. یک گروه تصادفی 100 تایی از دام‌پروری‌ها در سه منطقه دام‌پروری کالیفرنیا مورد بررسی قرار گرفت. مناطق مورد بررسی عبارت بودند از کالیفرنیای شمالی (NCA)، دره سن‌واکین شمالی (NSJV) و کالیفرنیای جنوبی بزرگ (GSCA). طی مصاحبه‌های حضوری در هر یک از دام‌پروری‌ها، پرسشنامه‌هایی در مورد شیوه‌های مدیریتی گوساله‌ها و اطلاعات جمعیتی توزیع شد و در همان روز یک گروه تصادفی از گوساله‌های قبل از شیرگیری با استفاده از سیستم امتیازدهی بیماری تنفسی گاوی کالیفرنیا، مورد ارزیابی قرار گرفت. میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی در سه منطقه دام‌پروری متفاوت بود: 9.30% در کالیفرنیای شمالی، 4.51% در دره سن‌واکین شمالی و 7.35% در کالیفرنیای جنوبی بزرگ. نژاد، تأثیری بر شیوع بیماری تنفسی گاوی در سطح ایالت نداشت، اما در سطح منطقه تفاوت‌هایی از نظر میزان شیوع بیماری مشاهده شد به طوریکه در کالیفرنیای شمالی بین گاوهای نژاد جرسی و در کالیفرنیای جنوبی بزرگ بین گاوهای نژاد هلشتاین، شیوع بیماری بیشتر بود. شیوع بیماری تنفسی گاوی در دام‌پروری‌های سنتی و ارگانیک تفاوتی نداشت. شیوه‌های مدیریت آغوز، از جمله مراقبت گرمایی و تغذیه آغوز از گاوهای چند شکم زاییده در هر منطقه متفاوت و موجب کاهش بیماری تنفسی گاوی شده بود. گاوهایی که در آغل‌های گروهی زندگی می‌کردند، که این امر بیشتر در کالیفرنیای شمالی دیده شد، در مقایسه با گاوهایی که در آغل‌های انفرادی بودند بیشتر به بیماری تنفسی گاوی مبتلا می‌شدند. همچنین تغذیه گاوها از شیر قابل فروش در کالیفرنیای شمالی رایج‌تر بوده و موجب کاهش شیوع بیماری تنفسی گاوی شده بود. به علاوه، سطح زمین و جاده در کنار محل پرورش گوساله‌ها نیز در هر منطقه تفاوت داشت به طوریکه سطوح سنگفرش شده میزان ابتلا به بیماری تنفسی گاوی را کاهش داده بود. شیوه‌های مدیریتی مربوط به بیماری تنفسی گاوی در سراسر ایالت متغیر بوده و می‌توان در آینده از آنها برای اتخاذ و اجرای تصمیمات مدیریتی محافظتی در مورد دام‌پروری‌های کالیفرنیا و سیستم‌های دام‌پروری مشابه در سایر مناطق، استفاده کرد.

بیماری تنفسی گاوی یکی از مهم‌ترین بیماری‌هایی است که بر سلامت گاوهای شیری تأثیر می‌گذارد. بیماری تنفسی گاوی یک بیماری پیچیده است که بر اثر ترکیب‌های متعددی از عوامل عفونی به وجود می‌آید و معمولاً به صورت ذات‌الریه یا عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در تمام گاوها به ویژه گوساله‌های جوان بروز می‌کند. طی یک پژوهش ملی در مورد امکانات پرورش گوساله که توسط سیستم ملی نظارت بر سلامت دام (NAHMS) انجام شد، مشخص شد که بالاترین میزان مرگ‌ومیر ناشی از بیماری در میان گاوهای شیری قبل از شیرگیری و از شیر گرفته شده، به دلیل ابتلا به بیماری تنفسی گاوی و به ترتیب 2.3% و 1.3% بود (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2012a). طبق پژوهش «پرورش گوساله شیری» توسط NAHMS در سال 2011، این بیماری 18.1% از گوساله‌های قبل از شیرگیری در سراسر کشور را مبتلا کرده بود (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2012a) که از این میان 16.4% توسط داروهای میکروب‌زدا درمان شدند. ساوانت و همکارانش (2005) طی تحقیقات خود در پنسیلوانیا گزارش دادند که 25% از مصرف آنتی‌بیوتیک در گوساله‌های قبل از شیرگیری، به علت ابتلا به ذات‌الریه بوده است. پیشرفت اندکی در کاهش ابتلا به بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری قبل از شیرگیری، وجود داشته است و از اوایل دهه 1990 تغییرات اندکی در آمار وجود داشته به طوریکه تعداد زیادی از مرگ‌ومیر گوساله‌های قبل از شیرگیری به بیماری تنفسی گاوی مرتبط است (گوردن و پلامر، 2010).

بیماری تنفسی گاوی عوامل متعددی دارد و عوامل خطر پیچیده و به‌هم پیوسته هستند (گالان و گری، 2002؛ اسنودر، 2009؛ موری و همکاران، 2016b) که این امر تشخیص بیماری را مشکل کرده و در نتیجه منجر به درمان‌های متناقضی می‌گردد. عوامل بیماری‌زای باکتریایی و ویروسی مختلفی موجب بروز بیماری تنفسی گاوی می‌شود (موری و همکاران، 2016a) و به همین دلیلی هیچ اقدام درمانی کاملاً مؤثری برای آن پیدا نشده است (فالتون، 2009؛ موری و همکاران، 2016b). با توجه به دامنه وسیع عوامل تأثیرگذار بر شیوع بیماری تنفسی گاوی، تعدد بیش از حد شیوه‌های مدیریتی نیز نقش مهمی در احتمال ابتلای گوساله‌ها به این بیماری دارد (گوردن و پلامر، 2010؛ ویندیر و همکاران، 2017).

صنعت لبنیات کالیفرنیا، با 1.7 میلیون گاو شیری در 1392 دام‌پروری، از نظر تنوع منحصربه‌فرد است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). اندازه گله‌ها در سراسر ایالت بسیار متفاوت و از متوسط 94 گاو در هر دام‌پروری در یکی از شمالی‌ترین استان‌ها (سیسکیو) تا میانگین 3296 گاو دراستان کرن در منطقه کالیفرنیای جنوبی متغیر است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). شیوه‌های مدیریتی مربوط به اندازه گله‌ها در سطح ملی شناسایی شده‌اند (دپارتمان کشاورزی آمریکا، 2010، 2012a)؛ اما طبقه‌بندی صریح اندازه گله‌ها با دامنه اندازه گله‌ها در سراسر کالیفرنیا هماهنگی ندارد. تحقیقات دپارتمان کشاورزی آمریکا و سیستم ملی نظارت بر سلامت دام، گله‌هایی با بیش از 500 گاو شیرده را به عنوان گله «بزرگ» طبقه‌بندی می‌کند در حالیکه میانگین اندازه گله در دام‌پروری‌های کالیفرنیا 1249 گاو شیرده است (دپارتمان غذا و کشاورزی کالیفرنیا، 2017). پیش از این تفاوت اندازه و شیوه‌های مدیریتی دام‌پروری‌های مناطق مختلف کالیفرنیا مورد بررسی قرار گرفته است (میر و همکاران، 2006؛ استال و همکاران، 2008؛ میر و همکاران، 2011؛ لاو و همکاران، 2016a)، اما مقایسه‌ای در مورد میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی با توجه به تفاوت‌های مذکور انجام نشده است. هدف از این پژوهش مقطعی محاسبه میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی در گوساله‌های شیری پیش از شیرگیری و نیز شناسایی و تشریح تفاوت‌های شیوه‌های مدیریتی مرتبط با بیماری تنفسی گاوی در کالیفرنیاست. فرضیه ما این است که در مناطق مختلف کالیفرنیا، شیوه‌های مدیریتی دام‌پروری متفاوتی در خصوص پرورش گوساله‌های قبل از شیرگیری وجود دارد که موجب تفاوت‌هایی در میزان شیوع بیماری تنفسی گاوی بین دام‌پروری‌های مختلف می‌گردد.