اثر دانه تخم کتان حرارت دیده بر روی عملکرد تولید مثلی و چربی شیر گاوهای شیری

اهداف این مطالعه استفاده از دانه تخم کتان حرارت دیده و اثرات آن بر روی تولید و چربی شیر و عملکرد تولید مثلی اجزای تشکیل دهنده آن می باشد.

شروع شیردهی منجر به تغییرات فیزیولوژیکی مشخص شده که همراه با یک تعادل منفی انرژی می باشد. افزایش محتوای انرژی می تواند در زمان بالانس منفی انرژی و کوتاه کردن آن و حفظ تولید شیر بالاتر گاوهای شیری کمک کند.

در واقع مصرف چربی در جیره گاوهای شیری می تواند چگالی انرژی جیره را بدون افزایش محتوای نشاسته و کاهش فیبر جیره افزایش دهد(Palmquist and Jenkins, 1980)
طبق یافته های جدید (Rabiee et al., 2012) افزودن چربی به جیره غذایی بر روی ماده خشک مصرفی و محتوای چربی شیر اثر سوء دارد.

به نظر می رسد این اثرات وابسته به نوع چربی مصرفی و فرآیندهای آن، مقدار چربی و طبیعت علوفه در جیره غذایی می باشد1997 Jenkins, .

Palmquist and Jenkins (1980) اظهار داشتند به منظور جلوگیری از اثرات منفی چربی بر روی عملکرد شکمبه در جیره های همراه با چربی بالا، چربی جیره نباید بیشتر از 6 تا 8 درصد از ماده خشک مصرفی باشد.

افزایش دانش در مورد مزایای آلفالینولنیک اسید (ALA,α-linolenic acid ) اسیدهای چرب زنجیر بلند (FA), n-3 و کاهش نرخ امگا6 به امگا3 بر روی سلامتی انسان، موارد مهمی جهت تقاضا برای افزایش کیفیت بهتر چربی جیره در فرآورده های لبنی می باشد.

شواهدی وجود دارد که ترکیب اسید چرب شیر را می توان به سرعت و به صورت گسترده با افزودن دانه تخم کتان به رژیم غذایی گاوهای شیری افزایش داد.

با این حال، در نشخوارکنندگان اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه (PUFA) عمدتا در فرآیندهای بیوهیدروژنه شدن چربی در شکمبه، قبل از اینکه در روده کوچک جذب شوند شرکت می کنند.

Glasser et al. (2008) طی آنالیزی برآورد کردند که 87% آلفالینولنیک اسید در شکمبه نشخوارکنندگان بیوهیدروژنه می شود.

اضافه کردن PUFA به جیره غذایی منجر به شکل گیری بسیاری از واسطه های بیوهیدروژناسیون در شکمبه می شود، که در تعامل با میکروارگانیسم های شکمبه می باشد.

تاثیر آلفالینولنیک اسید وارد شده به دوازدهه بستگی به درجه محافظت آن در شکمبه نشخوارکنندگان دارد.

حرارت دادن دانه کتان فرآیندی است که میتواند اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه را در برابر بیوهیدروژناز شکمبه محافظت کند و محیط شکمبه را در برابر عوارض جانبی اسید های چرب غیر اشباع با چند پیوند دوگانه محافظت کند (Sterk et al., 2012).

در تحقیقیKennelly (1996)بیان کرد که فرآیند حرارتی موجب دناتوره کردن ماتریکس پروتئین اطراف ذرات چربی می شود، بنابراین موجب کاهش قابلیت دسترسی اسیدهای چرب غیر اشباع جهت میکروارگانیسمهای شکمبه می شود. با این حال، اثرات فرآیند حرارت دادن در تجزیه پذیری دانه های روغنی متناقض می باشد.

آنالیز اثرات محافظتی حرارت دادن دانه روغنی بر روی اسیدهای چرب غیر اشباع وابسته به فرم های دانه های روغنی و روش ارزیابی اسیدهای چرب غیر اشباع می باشد.

فرضیه دیگر مکانیسم اثر حفاظتی حرارت دادن اسیدهای چرب غیر اشباع این موضوع می باشد که حرارت دادن دانه های روغنی موجب افزایش میزان روغن در شکمبه می شود و همچنین نقش محافظتی برای PUFA در شکمبه دارد و آنرا به سمت دوازده سوق می دهد.

در تحقیقی Glasser et al. (2008a) اظهار داشتند که حرارت دادن دانه های روغنی موجب مسیل شدن چربی می شود که در نتیجه موجب افزایش انتشار چربی و جذب شدن آن بعد از محیط شکمبه در مقایسه با دانه خام می شود.

استفاده از دانه کتان حرارت دیده در جیره غذایی دام می تواند به دو منظور استفاده شود، هم می تواند چگالی انرژی جیره را افزایش دهد و هم موجب بهبود تولید و چربی شیر گردد در حالی که محدود بودن دانه کتان اثرات منفی بر روی PUFA شکمبه نشخوارکنندگان دارد.