آیا تا بحال به دهیدراته شدن مجدد برای بهبود سریع در گاو پس از زایش توجه کرده اید؟ باید به سرعت مصرف آب را در این حیوانات افزایش داد تا بتوان نتیجه مطلوب گرفت.

برای گاو تازه زا، کل دوره انتقال یک سری وقایع تنشی است.

از کاهش یافتن ماده خشک مصرفی در دوره پابه زا (close-up) تا چالش های دهیدراته شدن مجدد و بهبود دوباره خوراک مصرفی پس از زایش، گاوداران نیازمند راه حل هایی هستند که بهبود سلامت و عملکرد بهینه شیردهی را تشویق کنند.

یکی از اساسی ترین نیازمندی های گاو پس از زایش برگشت به وضعیت دهیدراته شدن مجدد مناسب است. با زایمان، دفع آب و بافت تقریبا برابر وزن گوساله است. بنابراین مصرف آب به وضوح ضروری است. اما، آن چه که اغلب درک نمی شود این است که چطور ترکیب هیدراته شدن و تغذیه صحیح مورد نیاز است تا به منظور برگشتن به حالت ایده آل  با همدیگر کار کنند.

مخزن نگهداری شکمبه

شکمبه بعنوان یک مخزن ذخیره کننده عمل می کند که آب مصرفی را از طریق فشار اسمتیک و با کمک پمپ های میکروسکوپی قرار گرفته در قسمت پایه ­ای پرزهای دستگاه گوارش آزاد می کند. الکترولیت ها و دیگر مواد مغذی به منظور فراهمی پیوسته سلول ها با مایع برای وظایف طبیعی، فشار اسمتیک ایجاد می کنند.

اگر بدن مایعات کافی نداشته باشد، در نتیجه مقدار مواد مغذی انتقال یافته به سلول ها (برای متابولیسم و غیره) خیلی کاهش می یابد. بنابراین، مدیریت مقدار آب در شکمبه برای حفظ حجم طبیعی مایع شکمبه بعلاوه دیگر ذخایر مایع بدن و متابولیسم مهم است.

احتیاجات مواد مغذی پس از زایش

کلسیم: هر بار دوره شیردهی جدید توانایی گاو برای حفظ سطوح کافی کلسیم را به چالش می کشد. گاوهای سالم 8 تا 10 گرم کلسیم در خونشان دارند، اما تولید کردن شیر نیازمند مقادیر عمده کلسیم اضافی است- و تولید آغوز به تنهایی متقاضی 20 تا 30 گرم کلسیم در اولین روز است.

کلسیم خون برای عملکرد طبیعی ماهیچه و اعصاب ضروری است- بویژه این که آن به توانایی و تحرک دستگاه گوارش مرتبط است. بدون مکمل کلسیم جیره، بدن گاو برای جبران کلسیم را از استخوان ها بیرون می کشد. این منجر به بالانس منفی کلسیم (هیپوکلسیمی) می شود که می تواند برای تقریبا 90 روز اول شیردهی ادامه یابد. هیپوکلسیمی تحت بالینی 50 درصد گاوها در شیردهی دومشان را تحت تاثیر قرار می دهد.

منیزیم: منیزیم برای متابولیزه کردن کلسیم مورد نیاز است. در نتیجه برای کمک به پیش گیری هیپوکلسیمی ضروری است. از آنجایی که سطح منیزیم گاو تنها به جیره وابسته است، کمبود کلسیم زمانی که افت ماده خشک مصرفی وجود دارد مثل زمانی که گاو در دوره پیش از ازیش یا بلافاصله بعد از زایش است می تواند به آسانی رخ دهد.

بعلاوه، زمانی که pH شکمبه افزایش می یابد، کمبود منیزیم (هیپومنیزیومی) می تواند اتفاق افتد، که تاکید پیوسته بر روی بهبود ماده خشک مصرفی را معطوف می کند. سطح منیزیم باید بیش از 4 برابر بالاتر از سطوح منیزیم نرمال خون برای اطمینان از اثر جذب تغذیه شود.

پتاسیم: گاوها توانایی مدیریت سطوح پتاسیم در گردش خونشان را ندارند و بنابراین برای تنظیم نمودن به ورود از طریق جیره و همراه با خروج از ادرار و مدفوع اتکا می کنند. ذخیره پتاسیم بدن بعد از زایش می تواند سریعا تخلیه شود، که منجر به ناهنجاری های متابولیکی مثل کتوز می شود.

پتاسیم الکترولیت اصلی مسئول برای موبیلیزه شده انرژی و مصرف درون سلولی است.  بعلاوه، پتاسیم مسئول تعادل مایع درون سلول ها و برای عملکرد درست بدن است.

در حقیقت، عدم مقادیر کافی پتاسیم (هیپوکلسیمی) انقباضات ماهیچه صاف را تحت تاثیر قرار می دهد که می تواند منجر به مشکلات مرتبط با جفت ماندگی شود. ترکیب مصرف پایین خوراک و دهیدراته شدن پس از زایش منجر به کمبود گاو می شود و بنابراین مکمل پتاسیم در جیره  برای اطمینان از بهبود و حمایت کافی برای فعالیت سلولی ضروری است.

ناهنجاری های شیردانی و تاثیر دهیدراته شدن

پس از زایش، اکنون فضای بیشتری برای شیردان جهت “حرکت به اطراف” به خاطر فضای قابل دسترس بدون وجود گوساله وجود دارد. تشویق مصرف فوری آب به “محکم شدن” شکمبه در محل کمک می کند و شانس جابه جایی را کاهش می دهد. همچنین مصرف آب یک مکانیسم ضروری برای عملکرد دستگاه گوارش و جذب مواد مغذی را فراهم می کند.

هرچند، به خاطر کاهش پیوسته اشتها، همچنین گاوها ممکن است فورا یا به مقادیر ضروری برای ثبات دستگاه گوارش یا بهبود ننوشند. بعلاوه، حتی در حضور سطوح پایین دهیدراته شدن، عامل دیگر برای جابه جایی شیردان اشتهای کاهش یافته و در نتیجه عدم توازن مواد مغذی ضروری است.

حیوانات دهیدراته شده همچنین ماده خشک و انرژی مصرفی کم تری دارند، که معمولا بوسیله تولید پایین تر شیر در تلاش برای کنترل بالانس انرژی جبران می شود.

نتایج پژوهش های اخیر پیشنهاد می کند که سطوح پایین تر پتاسیم خون با کلر پایین، افزایش pH خون (آلکالمیا)، خوراک مصرفی پایین همراه با مقادیر بالای شیر تولیدی، حجم پایین خون در حال گردش (هیپوولمیا) و گلوکز بالاتر خون (هایپرگلایسمیا) در گاوهای در حال شیردهی مرتبط بود.

درمان برای کمبود پتاسیم باید شامل اصلاح به روش جراحی جابه جایی شیردان، مصرف افزایش پتاسیم جیره از طریق ماده خشک مصرفی جیره یا تجویز دهانی کلرید پتاسیم و اصلاح مابقی پارامترها باشد.

پژوهش اضافی نشان می دهد که 38 درصد گاوهای دارای جابه جایی شیردان به سمت چپ علائم بالینی دهیدراته شدن را نشان دادند در جایی که 57 درصد گاوهای با جابه جایی شیردان به سمت راست برخی از درجه دهیدراته شدن را نشان دادند.

بعلاوه، گاوهای با انسداد شیردان یا انباشتگی شیردان به طور میانگین 85 درصد موارد به طور ملایم تا شدید دهیدراته شدند. بعلاوه، گاوهایی که انباشتگی شیردان را تجربه می کنند اعلان شدند که  “افت شدید سطوح پتاسیم و کلر” دارند.

هیدراته شدن بیشتر از فقط مصرف کردن آب است

در همه پستانداران، به طور وسیعی مشخص شده است که هیدراته شدن مناسب، یک نیاز فیزیولوژیکی برای نگهداری وضعیت کلی سلامت است- برای انتقال مواد مغذی، تا سیستم ایمنی و بسیاری از دیگر وظایف را ترقی دهد. هیدراته شدن در سطح سلول شروع می شود و نیازمند تعادل مناسب الکترولیت ها و انرژی است، اما توجه کنید که تشخیص علائم دهیدراته شدن همیشه آسان نیستند.

الکترولیت ها می توانند براساس نیاز برای بهبود بازده مایعات بواسطه نقش شان در کمک کردن به پیشبرد جریان مواد مغذی و تعادل به جیره اضافه شوند. موقع محاسبه کردن مایعات جایگزین، مهم است تا احتیاجات نگهداری، نیازهای تولید و اتلافات مایع در نتیجه زایمان، تنش حرارتی، عرق کردن، بیماری و دیگر چالش ها را در نظر بگیرید.

به عنوان مثال، برای حفظ عملکرد طبیعی سلولی، یک گاو 450 کیلوگرمی به 44 کیلوگرم روزانه آب نیازمند است. مقداری از این آب از جیره شان (10 تا 30 درصد) و تعادل حاصل از حجم اب مصرفی روزانه (معمولا 8 تا 9 درصد کل وزن بدنشان) حاصل می شود.

یک گاو در حال شیردهی، برای هر 5 کیلوگرم شیر تولید شده نیازمند 4 کیلوگرم آب مازاد بر احتیاجات نگهداری است.

بعد از زایمان، کاهش یافتن شانس مشکلات متابولیکی از طریق مکمل مواد مغذی با الکترولیت ها و انرژی ضروری است و محصولاتی که حاوی مخمر هستند می توانند به بهبود مصرف کمک کنند.

بدیهی است که هیدراته شدن مجدد نیاز کلیدی در حداکثر کردن مصرف مواد مغذی، ایجاد وضعیت سلامت هیدراته شدن خوب و بهبود دادن شیردهی است. بسیاری از چالش های پس از زایش می توانند با تغذیه صحیح ارائه شده در زمان مناسب کاهش یابند.