شما می توانید در حالی که دارید از بستر کمتر استفاده می کنید، در یک جایگاه به خوبی زهکشی شده گوساله های خود را خشک تر نگاه دارید.

 عوامل بسیاری هستند که می توانند باعث ایجاد محیطی شوند که سلامت مناسب گوساله را تصمین کند. فضای کافی، تهویه مناسب، توانایی تمیز کردن و رعایت اصول بهداشتی، و بستر مناسب، به ویژه در هنگام سرما و آب و هوای سرد از جمله آن عوامل هستند. عامل دیگری که اغلب ندیده گرفته میشود یا ذکر نمی شود، «سطح زیرین بستر» می باشد.

دکتر نوردلوند، استاد بازنشسته دانشگاه ویسکانسین اظهار نظرهای جالبی در مورد آنچه زیر بستر گوساله ها قرار دارد، ارائه داده اند. زیر ساخت یا بستر معمول و متداول در پن ها یا باکسهای انفرادی گوساله بتن، خاک اره و یا کاه می باشد. در حالی که نیت اولیه همه در استفاده از این مواد خوب است و در نهایت به فکر آسایش دام هستند، اما دکتر نوردلوند عقیده دارد که خاک اره موجب افزایش رطوبت بستر می شود و آنرا در بستر نگه می دارد.

در مطالعه ای که توسط تیم تحقیقاتی این دانشمند بزرگ انجام گرفت، مشخص شد که میانگین رطوبت بستر به حدود 52 درصد می رسد! این یک مشکل و مسئله بزرگ است چرا که ما خواهان فراهم کردن بستری خشک هستیم تا تنش حرارتی را کمتر کنیم.

برای حفظ و داشتن بستری عمیق برای گوساله، بسیار ضروری و واجب است که باکس از زهکشی خوبی برخوردار باشد به نحوی که ادرار، شیر ریخته شده و آب بتواند از باکس خارج شود تا اینکه توسط بستر جذب شود و رطوبت آنرا بالا ببرد. از نظر دکتر نوردلوند، بستر ایده آل بستری است متشکل از 45 سانتی متر شن همراه با کاشی های 10 سانتی متری به منظور زهکشی و خارج کردن مایعات موجود در بستر. برخی انواع دیگر بستر نیز میتواند روی این بستر را بپوشاند، که در این میان لایه های عمیق کاه می تواند بهترین انتخاب باشد، بویژه در ماه های سرد سال. در این حالت دامداران، مقدار کمی از شن را نیز هر وقت که کاه را خارج می کنند از باکس بیرون می برند؛ به عبارت دیگر هر بار کاه را تعویض می کنند مقداری شن نیز با آن از بستر کم می شود. لذا، کل بستر باید هر 1 تا 3 سال تعویض و جایگزین شود.

بستری که از زهکشی خوبی برخوردار است نه تنها گوساله ها را خشک نگه می دارد بلکه همچنین در استفاده از بستر نیز موجب صرفه جویی می گردد. برخی دامداران یک کاهش 50 تا 60 درصدی در استفاده از کاه گزارش کرده اند وقتی که بستر آنها با ایجاد تغییراتی از زهکشی مناسبتری برخوردار شد.

اگر سطح زیرین بستر گوساله ها باید بتن باشد، 3 توصیه از دیدگاه دکتر نوردلوند می تواند بستر کارآمدتری برای گوساله ها فراهم کند. اول از همه، کف باکس یا پن باید به قدری شیب داشته باشد که تا حد امکان به طور کارآمدی مایعات را به سمت بیرون هدایت کند.

دوم، مایعات باید به سمت بیرون استال هدایت شوند و نه به سمت راهرو!!! چیزی که در اکثر دامداری های ایران وجود دارد. ما نمی خواهیم این فضولات و مایعات به راهروی اصطبل ریخته شود تا بوسیله کارگران به این سو و آن سو برده شود.

سوم، کف جایگاه طوری شیب داشته باشد که آب استفاده شده در راهرو نیزبه داخل استال برنگردد که متاسفانه در برخی موارد در دامداری ها این مورد دیده می شود. این امر می تواند با طراحی یک راهروی تاج مانند یا طاقی (یعنی برآمده در وسط) و ایجاد یک جوی کوچک بلافاصله در جلوی استال گوساله ها انجام گردد. این جوی ها باید طوری طراحی شود که فضولات را به سمت خارج اصطبل هدایت کند.