فرآیند تخمیر منجر به تولید اسید و حفظ ماده سیلو شده می شود. محیط، نوع محصول و مدیریت می تواند مقدار و نوع اسیدهای تولید شده را تحت تاثیر قرار دهد. در کل اسیدهای چرب فرار (VFA)، مقدار متفاوت اسیدهای چرب فرار تولید شده اثر مستقیمی بر کیفیت ذخیره سیلو و خوراک دادن دارد.

دکتر احسان محجوبی، 31 شهریور 93

فرآیند تخمیر منجر به تولید اسید و حفظ ماده سیلو شده می شود. محیط، نوع محصول و مدیریت می تواند مقدار و نوع اسیدهای تولید شده را تحت تاثیر قرار دهد. در کل اسیدهای چرب فرار (VFA)، مقدار متفاوت اسیدهای چرب فرار تولید شده اثر مستقیمی بر کیفیت ذخیره سیلو و خوراک دادن دارد. اگرچه اسیدهای متفاوتی در ماده سیلو شده تولید می شوند اما مهمترین آنها به شرح زیر است:

اسید لاکتیک: مهمترین اثر نگهدارندگی را بر ماده سیلو شده دارد. باید حداقل 65-70% کل اسیدهای چرب را در سیلو تشکیل می شود.

اسید استیک:  سطوح بالای اسید استیک می تواند حاصل فاز تخمیر هوازی بلندمدت باشد. اگر ماده سیلو شده خیلی خشک باشد، به کندی پر شده باشد و/یا خوب یا به به طور مناسب بسته نشده باشد این اتفاق می افتد. فاز طولانی شده هوازی نیز ممکن است منجر به تولید ادامه دار مخمر و کپک، حرارت بیش از حد و خسارت متعاقب آن در پروتئین، ماده خشک و انرژی در دسترس گردد. سطوح بالای اسید استیک می تواند همچنین از تخمیر طولانی شده بخاطر سیلو های آمونیاکی شده (که در ایران زیاد است) حاصل گردد. غلظت های متوسط آن در برخی سیلوهایی که با برخی مواد تلقیحی سیلو عمل آوری شده اند موجود باشد. از آنجایی که اسید استیک در ممانعت از رشد مخمرها و کپک ها ماده موثری است، این گونه سیلو ها طول عمر مفیدتری دارند.

اسید بوتیریک: مقدار رطوبت بالا در زمان برداشت و/یا فقدان قند کافی ممکن است منجر به تخمیر کلستریدیایی و تولید اسید بوتیریک شود. مشاهدات مزرعه ای نشان می دهد که آلودگی بیش از حد با خاک نیز می تواند یک فاکتور مستعد کننده باشد. اتلاف بالایی از ماده خشک که در این گونه سیلو ها رخ می دهد به خاطر این است که باکتری های کلستریدیایی در حال تبدیل قندها، اسیدهای آلی، و پروتئین ها به اسید بوتیریک، دی اکسید کربن، گاز هیدروژن، اسید استیک، آمونیاک و آمین ها هستند. سیلویی که مقدار زیادی اسید بوتیریک دارد اغلب از لحاظ ارزش غذایی کم ارزش هستند و ممکن است اثر منفی بر عملکرد و سلامت دام داشته باشند. حذف کلی یا رقیق کردن آن سیلوی کم کیفیت با یک سیلوی پر کیفیت ممکن است راهگشا باشد. پروفایل تخمیر سیلو عموما شامل اسید لاکتیک، اسید استیک، اسید پروپیونیک، اسید بوتیریک و ایزوبوتیریک به همراه آمونیاک و pH می باشد. در کل مقادیر بالای اسید لاکتیک نشان دهنده تخمیر خوب می باشد. در حالی که مقدار بالای اسید بوتیریک نشان دهنده تخمیر بد و مشکلات مرتبط با سلامت دام میباشد.

امتیازدهی VFA در مواد سیلو شده به عنوان معیاری عملی در رده بندی کیفیت سیلوها مطرح شده است و تاکید آن بیشتر بر سهم اسید لاکتیک و اسید استیک نسبت به سایر اسیدهای نا مطلوب در سیلو است. این سیستم امتیاز دهی چندین معیار اندازه گیری را به یک معیار مشخص تبدیل می کند که بازتاب مستقیمی از موفقیت یا عدم موفقیت در فرآیند تخمیر است.

برای ایجاد نمره نهایی اثرات مثبت اسید لاکتیک، نسبت اسید لاکتیک به اسید استیک، و خود اسید استیک با اثرات منفی اسید بوتیریک ترکیب می شوند. این امتیاز بین صفر-10 است که امتیازهای بالاتر نشان دهنده تخمیر بهتر است. امتیازهای داده شده به روش زیر تفکیک می شوند:

^* در این امتیاز تعداد کپک ها یا حضور توکسین ها در نظر گرفته نشده است که قطعا اثرات منفی بر سلامت و پایداری هوازی سیلو دارند.

مثالی از امتیازات متدوال داده شده در سیلو ها در جدول زیر ارائه شده است:

همانطور که از جدول مشخص است مهمترین عامل مقدار اسید لاکتیک و اسید استیک و نسبت آنها در مقایسه با اسیدبوتیریک است. با مراجعه به مقالات قبلی در مورد مقدار بهینه این اسیدها در سیلو به امتیاز سیلوی خود دست خواهید یافت.