نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا یکی از بهترین نرم افزار های جیره نویسی است که تا کنون منتشر شده است. همچنین اگر دنبال برنامه جیره نویسی برای تلیسه ها می گردید حتما این مقاله را مطالعه بفرمایید.

تغذیه دقیق، استراتژی داشتن تلیسه های پرتولید و نیز پایه سلامتی است. نرم افزار جیره نویسی تلیسه دانشگاه پنسیلوانیا (PSU-HDF) راهکاری را برای تغذیه تلیسه ها پیش می برد که با هدف تامین دقیق احتیاجات انرژی قابل متابولیسم و نیازمندی های نیتروژن (نه پروتئین خام) تلیسه های در حال رشد همسو باشد. این برنامه جیره نویسی در عین حالی که هنوز هم این امکان را برای دامداران فراهم می آورد که اهداف مطلوب خود در زمینه رشد، سن در اولین تلقیح، سن در اولین زایش، و تولید شیر در اولین شیرواری را برآورده سازند. فرموله کردن جیره های تلیسه های شیری اغلب جنبه نادیده گرفته شده برنامه های تغذیه ای است. به علاوه، بیشتر برنامه های جیره نویسی (نرم افزار جیره نویسی) با احتیاجات کنونی رشد در تلیسه ها توسعه پیدا نکرده اند. تیم تحقیقاتی دانشگاه پنسیلوانیا برنامه جیره نویسی را تحت عنوان نرم افزار جیره نویسی در اِکسِل توسعه داده است که PSU-HDF نامیده می شود. در اصل این برنامه برای بررسی و طراحی جیره های آزمایشی در تلیسه ها ایجاد شده بود. اما، به دلیل نیاز مبرم به یک برنامه جیره نویسی متمرکز بر نیازهای تلیسه، این برنامه اخیرا به روز شده است و در سایت دامداربرتر نیز قرار دارد. پایه فرمولاسیون جیره در این برنامه «نیتروژن مصرفی» (گرم/هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی) است به طوری که هدف تامین 1/67 گرم نیتروژن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متابولیکی می باشد. در مقابل، NRC بر روی پروتئین خام مصرفی (CP) و بخش های آن تاکید دارد. بعلاوه، NRC توصیه می کند که جیره های تلیسه ها مقدار مشخصی ماده خشک مصرفی (DMI) را مضاف بر تامین احتیاجات انرژی قابل متابولیسم تامین کند. تحقیقات انجام شده در دانشگاه پنسیلوانیا ثابت کرده است که مادامی که جیره به دقت نیازهای ME (انرژی قابل متابولیسم) و نیتروژن را تامین کند، تغییر یافتن DMI میتواند افزایش وزن های روزانه یکسانی را در پی داشته باشد. بنابراین، PSU-HDF تاکید بیشتری را بر روی نیازمندی های ME و نیتروژن معطوف داشته است. می دانیم که در مورد حداکثر کردن ماده خشک مصرفی محدودیت وجود دارد، که عمدتا به خاطر مصرف خوراک های پر الیاف ایجاد می گردد، ولی لزوما حد پایین خوراک مصرفی وجود ندارد.

 مقایسه ساده موجود در جدول زیر به ما می فهماند چگونه NRC 2001 نیازهای تغذیه ای تلیسه های در حال رشد را بیش از حد برآورد می کند. با استفاده از PSU-HDF ما می توانیم 15-20 درصد انرژی کمتر، 25% ماده خشک مصرفی کمتر، و 180 گرم تا نیم کیلو پروتئین کمتری به دام بدهیم. مطالعات تحقیقاتی چاپ شده از دانشگاه پنسیلوانیا بارها و بارها نشان داده است که جیره های PSU-HDF رشد مطلوب و حتی بیش از مطلوب تلیسه های امروزی را ممکن می سازند و زایمان در 23 ماهگی را نیز امکان پذیر می کنند. این برنامه، متخصصان تغذیه را قادر می سازد که نیازهای تغذیه ای تلیسه های شیری را تامین کنند، و با خورانیدن جیره های کم انرژی، کم پروتئین و مقدار کمتر ماده خشک مصرفی هزینه ها را کاهش دهند. نرم افزار را از اینجا دانلود کنید.