همواره بهترین و کارامدترین روش های مختلف درمان هیپوکلسیمی تحت بالینی در فارم ها جای بحث است و اختلاف نظرهایی را به دنبال دارد.

در این مقاله سعی بر آن است تا با یادآوری شرایط هیپوکلسیمی و تب شیر و با استفاده از منابع جدید، مناسب ترین روش را مورد بحث قرار دهیم. در نهایت قضاوت با شما کارشناسان و اساتید عزیز است.

همواره شروع هر دوره شیردهی جدید توانایی گاو شیری برای حفظ غلظت طبیعی کلسیم خون را به چالش می­کشد. شیر (شامل آغوز) خیلی از لحاظ کلسیم غنی است و گاوها باید سریعا اولویت هایشان را برای تنظیم کردن این جریان ناگهانی کلسیم تعدیل کنند. میانگین غلظت کلسیم خون بطور برجسته در گاوهای شیری شکم دو و بالاتر حول و حوش زایمان کاهش می یابد، به طوری که پایین ترین غلظت ها در حدود 12 تا 24 ساعت بعد از زایش اتفاق می افتد.

مروری کلی بر روی هیپو کلسیمی تحت بالینی

هیپوکلسیمی تحت بالینی می تواند بصورت کاهش غلظت های کلسیم خون (منابع جدید زیر 5/8 میلی گرم در دسی لیتر) بدون علائم بالینی تب شیر تعریف شود. هیپوکلسیمی تحت بالینی حدود 50 درصد گاوهای شیری شکم دو و بالاتر تغذیه شده با جیره های معمولی انتظار زایش را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر آنیون ها برای کاهش دادن خطر تب شیر تغذیه شوند، درصد گاوهای هیپوکلسیمی به حدود 15 تا 25 درصد کاهش می یابد.

هیپوکلسیمی تحت بالینی هزینه ای بالاتر از تب شیر بالینی دارد، زیرا آن درصد خیلی زیادتری از گاوها در گله را تحت تاثیر قرار می دهد. یک حساب سرانگشتی در امریکا نشان داد که خسارت ناشی از کاهش تولید شیر و هزینه های مستقیم به خاطر افزایش یافتن کتوز و جابه جایی شیردان (ناشی از هیپو کلسیمی) 4 برابر بیشتر از هزینه های موارد تب شیر بالینی است.

درمان های هیپوکلسیمی تحت بالینی و تب شیر بالینی

علائم بالینی تب شیر در گاوهای شیری حول و حوش زایش برای راحتی ممکن است به سه مرحله تقسیم بشود. مرحله اول تب شیر علائم اولیه بدون زمین گیر شدن است که گاوها هنوز ایستاده اند که ممکن است مشخص نباشد، زیرا علائم آن آشکار نیست و زود گذر هستند. این گاوها ممکن است هیجانی، عصبی یا ضعیف باشند. برخی ممکن است به کرات وزن خود را از این پا روی پای دیگر بیندازند و پاهای عقب شان را روی زمین بکشند (یا به طور کامل پا را از زمین بلند نکنند). خورانیدن مکمل های کلسیم بصورت دهانی (کلرید کلسیم، پروپیونات کلسیم، بولوس کلسیمی) بهترین روش درمان برای این گروه از گاوها است. تزریق داخل وریدی (IV) کلسیم  برای درمان این گروه از گاوها پیشنهاد نمی شود. تزریق کلسیم سریعا غلظت کلسیم را تا حد خیلی زیاد و سطوح خطرناک افزایش می دهد. غلظت های خیلی بالای کلسیم ممکن است باعث مشکلات قلبی کشنده شود و توانایی ذاتی گاو برای موبیلیزه کردن کلسیمی که در این زمان بحرانی نیاز دارد زا خاموش و مختل کند.

گاوها در مرحله دوم تب شیر خوابیده اند اما بر روی پهلویشان به طور مسطح نخوابیده اند (یعنی به طور کامل پهلوها به زمین نچسبیده است). این گروه تا حدی کسل هستند و فلجی جزئی را نشان می دهند و معمولا با سر چرخیده بر روی پهلویشان می خوابند. در مرحله سوم گاوهای هیپوکلسیمی بر روی پهلویشان می خوابند، کاملا فلج هستند، معمولا نفخ می کنند و به شدت کسل هستند ( تا مرحله کما). این گروه در ظرف چند ساعت بدون درمان خواهند مرد. موارد مرحله دوم و سوم تب شیر باید فورا با تزریق آهسته داخل وریدی محلول گلوکنات کلسیم 23% (500 سی سی) درمان شوند. این میزان تزیق 8/10 گرم کلسیم را تامین می کند که بیشتر از میزان کافی برای تعدیل نقص کامل کلسیم گاو است (4 تا 6 گرم). بنابراین دادن دوزهای بیشتر کلسیم در درمان رگی سودمند نیست. توجه شود که درمان با روش تزریق رگی کلسیم باید خیلی سریع انجام شود چون زمین گیر شدن می تواند سریعا باعث آسیب عضلانی-اسکلتی در دام گردد. برای کاهش خطر برگشت، گاوهای خوابیده که به طور مطلوب به درمان IV پاسخ می دهند، به مکمل دهانی کلسیم موقعی که هوشیار هستند و قادر به بلعیدن هستند، نیاز دارند و در حدود 12 ساعت بعد دومین مکمل دهانی تکرار شود.

هفته آینده سعی خواهد شد تا در ادامه روش های مختلف درمان کلسیم همراه با نتایج جدید با یکدیگر مقایسه شوند.