تاثیر مخمر ساکرومایسز سرویزیه سویه (CNCM-1077, Levucell SC20 (r) SC, Lallemand ) بر روی PH شکمبه و تخمیر میکروبی در گاوهای شیری

این آزمایش با تعداد 8 راس گاو شیری که در شکمبه فیستوله گذاری شده بودند در دو گروه آزمایشی (گروه کنترل و تغذیه شده با مخمر ساکرومایسز سرویزیه) بر روی تخمیر شکمبه انجام شد.

گاوهای هلشتاین گروه آزمایشی با مخمر ساکرومایسز سرویزیه به مقدار 0.5 g/hd/d تغذیه شدند و گروه دیگر حاوی جیره گروه شاهد بدون مکمل بودند.

جیره دامها متشکل از 60 درصد علوفه و 40 درصد کنسانتره (بر اساس ماده خشک) بود که یک بار در روز به دو گروه گاوهای شیری در سراسر آزمایش داده شد.

pH شکمبه به طور مداوم در هر 22 دقیقه با استفاده از یک نمونه pH که در کیسه ای در شکمبه به مدت 6 روز قرار داده شده بود اندازه گیری شد و اطلاعات آن با استفاده از آنالیز و با اندازه گیری های مکرر انجام شد.

میانگین pH شکمبه (P < 0.05) افزایش داشت در گروه مکمل مخمری (6.53 ± 0.07) در مقایسه با گروه کنترل (6.32 ± 0.07).

میانگین حداکثر و حداقل pH شکمبه نیز بیشتر بود (P < 0.05) در گروه استفاده کننده مخمر (7.01 ± 0.09 and 5.97 ± 0.08, respectively) در مقایسه با گروه غیر مخمری (7.01 ± 0.09 and 5.97 ± 0.08, respectively)

زمان اسیدوز تحت حاد ( pH کمتر از 5.6 ) کمتر شده بود (P < 0.05) با استفاده از جیره حاوی مخمر زنده در مقایسه با گروه شاهد. تفاوتی در غلظت آمونیاک در گروههای درمانی مشاهده نشد (mean = 14.0 ± 1.2 mg/dL).

مقدار خوراک گاوهای شیری با مخمر خشک فعال در این آزمایش افزایش یافته بود در مقدار PH پایین، متوسط و بالا ( از طریق متابولیسم باکتریهای مصرف کننده اسید لاکتیک و کاهش سطح اسید لاکتیک شکمبه)، همچنین زمان اسیدوز تحت حاد با استفاده از مخمر زنده از خود کاهش نشان داد در مقایسه با گروه کنترل.

Authors: M. Thrune, A. Bach, M. Ruiz-Moreno, M.D. Stern, J.G. Linn