مقدار بهینه ذخایر بافت عضلانی برای گاوهای دوره انتقال
مشخصه اصلی دوره انتقال مصرف کم ماده خشک (DMI) که برای تأمین انرژی و نیازهای اسیدآمینه برای جنین و تولید شیر پس از زایمان ناکافی است.
هنگامیکه گاو دچار تعادل منفی موادمغذی میشود، از ذخایر بافت بدن خود برای غلبه بر این کمبود استفاده میکند. گاوهای شیری تقریباً 40 و 20 درصد از ذخایر چربی و عضلانی خود را از زمان زایش تا دو ماه اول شیردهی استفاده میکنند. با اینحال، بین گاوها در مقدار بافت مصرفی بر اساس عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، مدیریت و مقدار بافت موجود تنوع زیادی وجود دارد. در حالیکه بیشتر تحقیقات بر روی چربی متمرکز شده است، تمرکز مجددی بر روی نقش بافت عضلانی در این دوره وجود دارد.
مروری بر ذخایر بافت چربی
نمرهگذاری وضعیت بدن گاو (مقیاس 1 تا 5) امکان ارزیابی چشمی ذخایر چربی بدن را فراهم میکند. به طور کلی، گاوهایی با ذخایر چربی بیشتر از بافت بیشتری برای نیازهای شیردهی استفاده میکنند. ذخیره بیش از حد چربی در زمان زایمان منجر به متابولیسم گاو در اوایل شیردهی و ایجاد بیماریهای متابولیک (به عنوان مثال کتوز و کبد چرب)، کاهش مصرف خوراک و کاهش تولید شیر میشود. با این حال، ذخایر چربی ناکافی در زمان زایمان منبع انرژی در دسترس گاو برای استفاده در اوایل شیردهی را محدود میکند. بنابراین، ذخایر چربی ایدهآل برای گاوهای شیری در هنگام زایمان تعریفی است تا ترکیبی از تولید شیر، سلامت حیوانات و مصرف خوراک را به حداکثر برسانند.
تمرکز بر ذخایر بافت عضلانی
بافت عضلانی نقش متفاوتی از بافت چربی در بدن ایفا میکند، زیرا انرژی کمتری دارد، نقش ساختاری بافتی ایفا میکند و میتواند اسیدهای آمینه را نیز تأمین کند. مشاهده کردیم که بافت عضلانی قبل از زایمان تا حدود سه تا چهار هفته در شیردهی استفاده میشود. آمینو اسیدهای عضلانی هم برای جنین در حال رشد و هم برای تولید شیر پس از زایمان بهکار میروند.
این اسیدهای آمینه را میتوان برای تغییرات متابولیسمی که گاوها در گذر از دوره خشکی به شیردهی متحمل میشوند، اعمال کرد. این تغییرات، مانند افزایش اندازه کبد، افزایش دستگاه گوارش و تغییرات غدد پستانی، به گاو اجازه دستیابی به سطوح بالایی از تولید شیر میدهد. تصور میشود که استفاده از بافت چربی برای تعادل انرژی منفی (NEB) در زمان زایمان آغاز میشود و حداقل تا پنج هفته در شیردهی ادامه مییابد تا به تأمین منبع انرژی برای نیازهای شیردهی کمک کند. بنابراین، بافت عضلانی ممکن است به عنوان یک منبع انرژی و سوخت آمینواسیدی برای شروع انتقال به شیردهی باشد و چربی به عنوان پل بین این شکاف عمل میکند تا زمانی که گاوها مواد مغذی کافی از خوراک دریافت کنند.
ذخایر بافت عضله و چربی در دوره انتقال
راههای مختلفی برای ارزیابی ذخایر ماهیچهای گاو وجود دارد، اما سادهترین راه استفاده از تصاویر اولتراسوند است. یکی از رایجترین مکانها برای سونوگرافی بین دنده 12 و 13 است (شکل 3a).
ضخامت عضلات پشت با ذخایر عضلانی کل بدن مرتبط است، جاییکه حیوانات با ضخامت عضلانی بیشتر، عضله کل بدن بیشتری دارند (شکل 3b).
به طور مشابه، گاوهایی با ضخامت چربی پشتی بیشتر، چربی کل بدنشان بیشتر است. تحقیقات ما بر ردیابی تغییرات این ذخایر از یک ماه قبل از زایمان تا دو ماه اول شیردهی در گاوهایی با ذخایر عضلانی بالا یا کم متمرکز بود.
گاوهایی که در اواخر بارداری ذخایر عضلانی بیشتری داشتند، در طول دوره خشکی چربی بیشتری به دست آوردند. برعکس، گاوهایی که عضله کمتری داشتند، بافت عضلانی بیشتری به دست آوردند (شکل 1).
هنگامیکه حیوانات زایش کردند، گاوهای پر عضله بیشتر از عضلات استفاده کردند و گاوهایی که چربی بیشتری داشتند بیشتر از چربی استفاده کردند. گاوهای پر عضله بیشتر از هر دو ذخایر (عضله و چربی) در طول مطالعات استفاده کردند. با توجه به این مشاهدات، ممکن است رابطهای بین مقدار این دو ذخیره بدن مورد استفاده در گاوهای شیری در طول دوره انتقال وجود داشته باشد. خارج از تغییرات ذخیره بافتی، گاوهایی با ذخایر عضلانی بیشتر، گوسالههای بزرگتری به دنیا آوردند.
علاوه بر این، آنها همچنین 5 پوند شیر کمتر در روز تولید کردند (شکل 2). بنابراین، مقدار ذخایر ماهیچهای یک گاو میتواند بر جریان مواد مغذی از دوره خشکی تا اوایل شیردهی تأثیر بگذارد.
ترجمه : سحر کریمی | دکتری تخصصی تغذیه دام