منابع منیزیم برای اسب ها

زمانی که صحبت از نوع برخورد با اسب های چاق می شود به خصوص اسب هایی که نشانه هایی از مقاومت انسولینی دارند و توده های چربی در یال، پشت بدن و پشت شانه هایشان ذخیره شده بحث در مورد میزیم هم پیش می آید. از آنجایی که منیزیم در فعالیت طبیعی ماهیچه ای – عصبی نقش دارد، مصرف مکمل های محتوی منیزیم بطور چشمگیری بر آرامش، حساسیت رفتاری کمتر، بهبود عملکرد استقامت ماهیچه های اسب دارد.

چه میزان منیزیم برای اسب مناسب است؟

اسب های دارای مقاومت انسولینی پاسخ مناسبی به مقادیر بالا از مکمل های منیزیمی می دهند. با این حال بایستی مقدار منیزیم با کلسیم متعادل باشد. زیرا کلسیم با منیزیم از نظر جذب در دستگاه گوارش رقابت می کند. بنابراین مقدار منیزیم بایستی حداقل نصف مقدار کلسیم جیره باشد.

شکل1: گردن تاجی شکل در مقاومت انسولینی

شکل2: مناطق ذخیره چربی در مقاومت انسولینی

علوفه هایی که در خاک های اسیدی و رسی می رویند از لحاظ منیزیم فقیر هستند. در کنار این مسئله زیست فراهمی (در دسترس بودن منیزیم برا اسب) هم مطرح است و اسب تنها به میزانی دریافت می کند که از کمبود آن جلوگیری شود و میزان کافی برای عملکرد مناسب هورمونی و سیستم عصبی را دریافت نمی کند.

نسبت منیزیم به کلسیم در جیره بایستی 2 به 1 (کلسیم به فسفر) باشد و البته تا نسبت 1 به 1 نیز می توان این نسبت را تغییر داد. برای کمک به ماهیچه ها و اصلاح رفتاری اسب می توان برای آزمایش 3 تا 10 گرم منیزیم به جیره اضافه کرد. نتیجه حاصل از افزودن این ظرف مدت یک هفته مشاهده می شود. در صورتی که تغییری در شرایط ماهیچه ای یا رفتاری اسب پیدا نشود به این معنی است که کمبود منیزیم نقشی در این مسائل نداشته است.

منابع غیرارگانیک و جذب منیزیم

منیزم موجود در علوفه ها و مواد غذایی به خوبی جذب نمی شود (تنها حدود 60-40 درصد جذب می گردد). در نتیجه منابع غیرارگانیک منیزیم نظیر اکسید منیزیم، سیترات منیزیم و سولفات منیزیم میزان جذب بالاتری (70 درصد) از منیزیم موجود در منابع غذایی دارند. مقایسه بین میزان جذب منابع غیرارگانیک مختلف منیزیم در جدول زیر آمده است:

خوراک های کامل کنسانتره ای

منیزیم موجود در خوراک های کنسانتره ای بصورت کیلاته (در پیوند با مولکول های دیگر نظیر اسیدهای آمینه ای) می باشد که منجر به افزایش جذب می گردد. از انجایی که نرخ جذب منیزیم توسط کلسیم اندکی کاسته می شود، کنسانتره ها با دارا بودن مواد معدنی، ویتامین ها، چربی و پروتئین باعث تقویت ارزش غذایی خوراک می گردند.

منابع منیزیمی موجود در خوراک های کنسانتره ای از مکمل های خالص منیزیمی کمتر است. با این حال این خوراک ها در اسب های مبتلا به مقاومت انسولینی و همچنین در محافظت از سیستم عصبی و ماهیچه ای اسب موثر هستند.

آیا می توان به اسب مقدار زیادی منیزیم داد؟

دستگاه گوارش تنها مقادیر مورد نیاز را جذب می کند و مابقی از بدن دفع می شود. با اینحال از آنجایی که کلیه ها مسئول دفع منیزیم هستند نبایستی به اسب هایی که مشکل کلیوی دارند مکمل های منیزیمی داده شود. مصرف مکمل های منیزیمی فراتر از نیاز اسب منجر به بالا رفتن منیزیم خون شده و علائم ماهیچه ای- عصبی نظیر رفتارهای افسردگی و آتاکسی (بی نظمی حرکات عضلانی) ایجاد می کند.

خلاصه

بسیاری از اسب ها به علت نرخ جذب پایین منیزیم از علوفه در خط مرزی کمبود منیزیم قرار دارند. انباشتگی چربی موضعی که نشان دهنده مقاومت انسولینی است می تواند در اثر مصرف مکمل های منیزیمی از بین برود (در کنار جیره های کم نشاسته و تمرینات ورزشی) و از لامینیتیس هم جلوگیری می کند. حساسیت عصبی- ماهیچه ای و رفتاری هم با افزودن منیزیم کاهش می یابد.