این موضوع که بیشترین هزینه در ساخت ذرت سیلویی قیمت زمین، کود، کاشت، دانه، علف کش ها یا حتی هزینه برداشت نیست و به جای آن افت سیلو یا آب رفتن سیلو است، تا حد زیادی بحث برانگیز است.

دکتر احسان محجوبی، 2 تیر 1394

از آنجایی که مقدار انرژی ذرت سیلویی نزدیک به دانه ذرت می باشد، از این رو هر مقدار فساد و اتلاف در سیلو نمایانگر مقادیر زیادی مواد مغذی است که از دست رفته است. برای مثال، آب رفتن سیلو یا افت سیلو به اندازه 15 درصد، نمایانگر اتلاف حدود 51 کیلو دانه ذرت به ازای هر تن محصول برداشت شده می باشد. این تقریبا معادل یک-چهارم ارزش پولی سیلو میباشد. این حجم از زیان اقتصادی و تغذیه ای مرتبط با افت سیلو نیازمند این است تا کاهش افت سیلو در مدیریت فارم به عنوان یک الویت تلقی شود، به ویژه در شرایطی که حاشیه سود بسیار کم است.

حتی با مدیریت بسیار عالی هم افت ماده خشک سیلو غیر قابل اجتناب است، اما معمولا فرصت هایی وجود دارد که که بتوان این افت را کاهش داد. برای ایجاد یک راهکار موثر در جهت کنترل افت سیلو، مهم است که بدانیم کجا و چرا این افت رخ میدهد. هر سه مرحله اصلی سیلو کردن (پر کردن، تخمیر و تراشیدن) می توانند موجب افت سیلو شوند و لذا توجه به آنها لازم و ضروری است.

افت مرتبط با زمان پر کردن سیلو

در زمان برداشت، هر مقدار اکسیژنی که در سیلو باقی می ماند به مصرف فعالیت باکتریایی می رسد که موجب تخلیه مواد مغذی ارزشمند سیلو می گردد. این فرآیند مصرف اکسیژن توسط باکتری ها موجب آزاد شدن آب، دی اکسید کربن و حرارت به داخل سیلو می شود که احتمالا مواد مضر دیگری نیز به داخل سیلو آزاد می کنند. عوامل مرتبط با پر کردن سیلو نظیر رطوبت در زمان برداشت، سرعت پر کردن، وزن ماشین آلات کوبنده، لایه های پر کردن، شیب پرکردن، و عوامل دیگر نقش مهمی در حداقل کردن افت سیلو در این زمان بازی می کنند.

افت مرتبط با تخمیر

در طول تخمیر، قندها به اسیدهای آلی تبدیل می شوند که pH سیلو را کاهش می دهند و از اینرو موجب حفاظت از سیلو می گردند. بازدهی که با آن این تبدیل قندها اتفاق می افتد به شدت متغیر است و به وسیله نوع گونه هایی که در سیلو این فرآیند را انجام میدهند تعیین می شود. باکتری های تخمیر کننده همگن (آنهایی که فقط یک محصول از تخمیر حاصل می کنند) برای انجام این کار بهترین گزینه هستند، اما میکروارگانیسم های وحشی دیگری نیز وجود دارند که می توانند با میکروب های مفید رقابت کنند و مواد تخمیری نامناسب ایجاد کنند.

استفاده از یک ماده تلقیحی معتبر برای افزایش بازده تخمیر مفید می باشد. استفاده از یک ماده تلقیحی به سیلو در زمان سیلو کردن می تواند اطمینان دهد که سویه های مفید و کارآمد باکتری های اسید لاکتیک عمده تخمیر سیلو را انجام دهند. آگاه باشید که مواد تلقیحی هم کارایی متفاوتی دارند و باید ادعای آنها در آزمایشات مختلف تایید شود.

افت در هنگام بازکردن و تراشیدن سیلو

تحقیقات دانشگاهی و نیز تحقیقات خصوصی نشان میدهد که نیم یا بیش از نیمی از اتلاف ماده خشک سیلو در هنگام باز کردن سیلو و دوباره در معرض اکسیژن قرار گرفتن سیلو اتفاق می افتد. مخمرها و باکتری های هوازی که در محیط اسیدی و غیر هوازی سیلو در حالت سکون و غیر فعال بوده اند، با ورود اکسیژن مجددا فعال می شوند که مواد مغذی موجود در سیلو را مصرف می کنند. با این کار همچنین pH نیز شروع به بالا رفتن می کند که موجب میشود کپک ها نیز بتوانند در این محیط رشد کنند.

عدم ماندگاری هوازی منجر به اتلاف بیشتر ماده خشک سیلو و ارزش غذایی می گردد و حرارت نیز از خوشخوراکی آن می کاهد. ناپایداری هوازی سیلو در رخ سیلو می تواند با مدیریت مناسب تا حدی کاهش یابد. استفاده از سیلو تراش کمک بزرگی میکند. حداکثر کردن تراکم یا چگالی در زمان کوبیدن سیلو، همراه با رطوبت مناسب در زمان سیلو کردن، نیز باعث کاهش خسارت می شود چرا که ورود هوا به رخ سیلو را محدود می کند.

مزایای مواد تلقیحی

از آنجایی که حتی بهترین نوع مدیریت رخ سیلو با کوبیدگی بسیار مناسب هم نمی تواند خطر عدم پایداری هوازی را از بین ببرد، استفاده از یک ماده تلقیحی حاوی لاکتوباسیلوس بوچِنِری باید برای کاهش اتلاف ماده خشک در سیلو و کاهش حرارت در هنگام تراشیدن سیلو در نظر گرفته شود.

گونه های لاکتوباسیلوس بوچِنِری قادر به تبدیل اسید لاکتیک به اسید استیک هستند که مقدار کمی هم انرژی در این مسیر هدر می رود. اسید استیک و سایر ترکیبات مرتبط به عنوان ممانعت کننده های طبیعی رشد مخمر و کپک در رخ سیلو عمل می کنند. مانند سایر باکتری های اسید لاکتیک، سویه های مختلف لاکتوباسیلوس بوچِنِری منجر به نتایج مختلفی در مورد اتلاف ماده خشک سیلو و بهبود ماندگاری هوازی سیلو می گردند، لذا باید در انتخاب سویه مناسب نهایت دقت را به خرج دهید.

احتمالا اتلاف ماده خشک سیلو به عنوان چالشی در آینده باقی خواهد ماند، چرا که بخشی از این اتلاف ها ذاتاً با فرآیند سیلو کردن مرتبط هستند. اما استفاده از روش های مدیریتی فشرده در زمان پر کردن و برداشت از سیلو، همراه با استفاده از یک ماده تلقیحی موثر برای سیلو می تواند به طور چشمگیری هزینه های مرتبط را کاهش دهد.